– born in 1989 in Minsk, where she has been based until now. Belarusian artist working with photography.
“I was born and grew up in one of the numerous dormitory areas of Minsk where I have spent most of my life. The environment has had a considerable impact on my artistic practice. It both inspires and causes frustration and discomfort1. Lines of hostels and concrete-paneled “khrushchyovkas”, a red-brick school I fail to finish in a haunting dream about the eternal pupil, a hogweed-covered wasteland whose poisonous fumes bate the stifling odor of the local meat factory; a dead pig at the bottom of the technical pond and swans2 appearing out of the blue, and then – the railroad3. At such moments a brand new world feels about to open in front of you and together with it – a new life, a new future one can neither predict nor imagine4.
All these motifs and images, fragments of memories, observations and scenes from the contemporary Belarusian reality I have long been documenting become central to my artistic practice.
I started doing art when facing a necessity to transform my confusion and the feeling of loss, my inability to understand unfolding events and phenomena into a public statement and make my mental images visible56. Moreover, I needed to finally critically reflect and analyze my experience and the environment that had shaped my personal and artistic identity7. In many ways, art is my way to overcome inner silence and helplessness.
I feel that on the art territory, I suddenly gain both the voice and desire to talk about the issues I am concerned with, pose questions and rethink my relationships with the place I was born and live, review some fixed constructs previously seen as solid, immutable, and monolithic.
The country I live in appears to be similar to a mosaic with its puzzle pieces loosely matching each other and when they eventually do, they form some weird random and sometimes surreal images, things, and patterns. I explore these disparities and inconsistencies, faults and cracks, contradictions and paradoxes in my works – particularly, in Kurasoushchyna, My Love (2015-2017) and Everybody Dance!8 (2018-ongoing), the series where document and phantasmagoria coexist side by side.
Photography is the main medium I am currently working with. I document reality by isolating objects and scenes I find personally interesting in order to later use them in my artwork9.
Each piece of art, either single or as a part of series, is composed of various elements and layers of reality that I borrow from my own photographs or appropriate from archival documents transforming them into a complex narrative characterized by multiple patterns and designs10.
Photomontage is a method I often use to put my ideas into life. To me, collage is not a mechanical combination of random heterogeneous elements for the sake of games with aesthetics or forms, but a way to tell a different story or literally glue/reassemble a new narrative by bringing together artefacts and images that play an important role in the collective memory and history, like in Everybody Dance!11 series.
I have always been interested in what lies between logic and absurdity, the order and the chaos, rational and irrational, resisting univocal interpretation or any definitive assessment1213.
I would not like to restrict the viewer and enable them to develop numerous perspectives instead. Thus, I see the search for a new visual language and aesthetics within the existing [collage] tradition as significant in my work as overcoming stereotypical and predictable thinking and automatic responses.”
Edited by Anna Karpenko and Sophia Sadovskaya (2022).
1Image: Masha Svyatogor, Journey from the series Kurasoushchyna, My Love, 2015-2017. Courtesy of the artist.2Image: Masha Svyatogor, Swans from the series Kurasoushchyna, My Love, 2015-2017. Courtesy of the artist.
3Image: Masha Svyatogor, No Passage from the series Kurasoushchyna, My Love, 2015-2017. Courtesy of the artist.
4Image: Masha Svyatogor, Free Floating from the series Kurasoushchyna, My Love, 2015-2017. Courtesy of the artist.
5Image: Masha Svyatogor, Of Fragile Ice, Dark Water, and the Deep Bottom, 2021. Courtesy of the artist.
6Image: Masha Svyatogor, In the Deep Woods, 2021. Courtesy of the artist.
7Image: Masha Svyatogor, The City of the Sun, 2017 from the series Kurasoushchyna, My Love, 2015-2017. Courtesy of the artist.
8Image: Masha Svyatogor, Brezhnev's Kiss from the series Everybody Dance!, 2018. Courtesy of the artist.
9Image: Masha Svyatogor, Soon Soon Soon from the series Brave New World, 2019. Courtesy of the artist.
10Image: Masha Svyatogor, Work from the series Everybody Dance!, 2018. Courtesy of the artist.
11Image: Masha Svyatogor, Work from the series Everybody Dance!, 2018. Courtesy of the artist.
12Image: Masha Svyatogor, Work from the series Everybody Dance!, 2018. Courtesy of the artist.
13Image: Masha Svyatogor, Work from the series Everybody Dance!, 2018. Courtesy of the artist.
— нарадзілася ў 1989 г. у Мінску, дзе жыве і працуе. Беларуская мастачка, якая працуе з фатаграфіяй.
“Я нарадзілася і вырасла ў адным з шматлікіх спальных раёнаў Мінска, дзе правяла большую частку свайго жыцця. Асяроддзе аказала значны ўплыў на маю мастацкую практыку. Гэта месца натхнення і сілы, і адначасова крыніца фрустрацыі і дыскамфорту1. Шэрагі інтэрнатаў і хрушчовак, школа з чырвонай цэглы, якую я ніяк не магу скончыць у сне пра вечную вучаніцу, што дакучліва паўтараецца; баршчэўнік, што акупаваў пустку і чые атрутныя выпарэнні прытупляюць задушлівы пах мясцовага мясакамбіната; свіная туша на дне тэхнічнага вадаёма, і лебедзі2, якія з’явіліся з ніадкуль, а далей — чыгунка3 і , здаецца, зараз вось-вось адкрыецца невядомы новы свет, і іншая жыццё, і будучыня, якое немагчыма прадказаць або ўявіць4.
Усе гэтыя матывы і вобразы, фрагменты ўспамінаў, назіранні і дакументаваныя мною на працягу доўгага часу элементы сучаснай беларускай рэчаіснасці становяцца ключавымі ў маёй творчасці.
Я стала займацца мастацтвам, калі адчула неабходнасць трЯ стала займацца мастацтвам, калі адчула неабходнасць трансфармаваць сваю непрыкаянасць і разгубленасць, неразуменне многіх бягучых падзей і з’яў у публічнае выказванне, надаць вобразам бачную форму56. Акрамя гэтага, у мяне была патрэба, нарэшце, крытычна асэнсаваць і прааналізаваць свой досвед і асяроддзе, пад уплывам якой фармавалася мая ідэнтычнасць — як асобы, так і мастачкі7.
Мастацтва шмат у чым з’яўляецца для мяне спосабам пераадолення ўласнай немасці і бездапаможнасці.
Я адчуваю, як на гэтай тэрыторыі (мастацтва) у мяне раптам з’яўляецца і голас, і жаданне казаць пра тое, што мяне хвалюе і турбуе, ставіць пытанні і падвяргаць сумневам, пераасэнсоўваць адносіны з месцам, дзе я нарадзілася і жыву, пераглядаць нейкія ўстойлівыя канструкты, якія здаваліся непарушнымі і нязменнымі, маналітнымі і статычнымі.
Я адчуваю, як на гэтай тэрыторыі (мастацтва) у мяне раптам з’яўляецца і голас, і жаданне казаць пра тое, што мяне хвалюе і турбуе, ставіць пытанні і падвяргаць сумневам, пераасэнсоўваць адносіны з месцам, дзе я нарадзілася і жыву, пераглядаць нейкія ўстойлівыя канструкты, якія здаваліся непарушнымі і нязменнымі, маналітнымі і статычнымі.
Краіна, у якой я жыву, уяўляецца мне мазаікай, пазлы якой няскладна і недарэчна мантуюцца адзін да аднаго, і злучаючыся, складаюцца ў дзіўныя і недарэчныя, выпадковыя і часам сюррэалістычныя вобразы, рэчы і ўзоры. Гэтыя несуразмернасці і неадпаведнасці, збоі і расколіны, супярэчнасці і парадоксы я даследую ў сваіх работах, у прыватнасці, у серыях Курасоўшчына, любоў мая (2015-2017 гг.) і Танцуюць ўсё!8 (2018-цяперашні час), дзе дакументальнасць мяжуе з фантасмагорыяй.
Фатаграфія з’яўляецца галоўным матэрыялам, з якім я працую ў дадзены момант.
Я фіксую рэальнасць, вылучаючы з навакольнай рэчаіснасці аб’екты і сцэны, якія мяне цікавяць і якія я пасля выкарыстоўваю ў якасці матэрыялаў для стварэння работ9.
Кожная з работ, што з’яўляецца часткай серыі або асобная, складаецца з разнастайных элементаў і зрэзаў рэальнасці, узятых мною з фрагментаў уласных фатаграфій або апрапрыяваных ў выніку працы з архіўнымі выявамі, і затым пераўтвораных мной у шматслойныя наратывы з мноствам узораў і патэрнаў10.
Для рэалізацыі сваіх ідэй я часта звяртаюся да метаду фотамантажу. Калаж з’яўляецца для мяне не механічным склейваннем выпадковых разнастайных элементаў дзеля гульні з эстэтыкай або формай, а спосабам расказаць новую гісторыю або склеіць (у прамым сэнсе слова) / перасабраць гісторыю наноў, выкарыстоўваючы артэфакты і вобразы, якія з’яўляюцца важнай часткай калектыўнай памяці і гісторыі, як у серыі Танцуюць ўсё!11.
Мяне заўсёды цікавіла тое, што знаходзіцца паміж логікай і абсурдам, парадкам і хаосам, рацыянальным і ірацыянальным, і не паддаецца адназначнай інтэрпрэтацыі і якой-небудзь канчатковай ацэнцы1213.
Мне б хацелася не абмяжоўваць гледача, а даць яму магчымасць глядзець з розных бакоў і кутоў. Таму пошук новай візуальнай мовы і эстэтыкі ў рамках існуючай традыцыі (калажа) з’яўляецца для мяне настолькі ж значным у працэсе працы, як і пераадоленне стэрэатыпнасці і прадказальнасці мыслення і аўтаматызму рэакцый.”
Рэдактаркі Ганна Карпенка і Сафія Садоўская (2022).
1Выява: Маша Святагор, Падарожжа з серыі Курасоўшчына, любоў мая, 2015-2017. З дазволу мастачкі.
