Alicja Bielawska
– born 1980 r. Graduate of art history at the University of Warsaw (2005) and fine arts at the Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam (2009). She holds a PhD in Fine Arts (Academy of Fine Arts in Gdańsk 2022). She creates sculptures and drawings. Her works focus on the material sphere of everyday life and the relationship between objects, interiors, and memories. She uses such materials as fabric, metal, wood, ceramics. She introduces elements of choreography and performance into her work. She also writes poetry. In 2015, she was nominated for Views 2015, the Deutsche Bank Award co-organized by Zachęta National Gallery of Art in Warsaw, and in 2016, for Polityka Passport (annual Polish cultural award presented by the weekly magazine Polityka since 1993) in the visual arts category. She was commissioned by the Museum of Modern Art in Warsaw to create site-specific pieces (in 2013 and 2018). Her works are in the collections of the Museum of Modern Art in Warsaw, Muzeum Sztuki in Łódź and Zachęta National Gallery, among others. Together with CENTRALA, and Aleksandra Kędziorek she represented Poland at the 2021 London Design Biennale with an exhibition The Clothed Home: Tuning In To The Seasonal Imagination. The exhibition was also presented in 2022 at Lisbon Architecture Triennale 2022, Design Biennale BIO 27 in Ljubljana. She is a lecturer at School of Form SWPS University in Warsaw and at Atelier Foundation in Warsaw.
I see my role as an artist in creating a space for attentiveness. In my work I focus on experiencing and remembering the everyday. I transform what I observe into drawings and sculptures. In the creative process I practice the possibilities of translating the experience of everyday life and memories into the language of materials, shapes and colors1. I ask myself how to use them to create situations in which viewers can enter into dialogue with my works, experience them and look at the surrounding reality from a different perspective. I am interested in the cycle of looking, remembering, deconstructing and constructing again. This is also the basis of my creative process2.
I extract fragments, colors and materials from everyday life and translate them into the language of forms3. I add an extra layer to my sculptures by using a particular material: fabric, ceramics, metal and by using color as an equally important tool. These materials in themselves refer to the everyday and have a functional potential that I do not treat literally or practically but metaphorically and poetically. I create propositions of shapes that can function in various arrangements, entering into spatial relations with each other, with the space around and with the audience. In my works I operate from a small to large scale, keeping in mind the size of the viewer at all times, but also the dialogue with the architecture and specificity of the interiors in which they are located4.
I think of how we are always in relationship to the objects and materials around us through sight, touch, and other senses. We sense the size of objects and spatial relationships through our whole body and its movements. The memory of images itself is often distorted. I am also referring here to the memory of simple, everyday gestures such as folding a cloth, holding a railing, embracing a dish, drawing the curtains and unveiling them, covering the bed5.
For me, working with sculpture and its materiality also involves experiencing my own physicality and reflecting on how sculpture affects viewers and their perceptions. Perception of sculpture requires putting the body in motion, changing its pose and, consequently, its perspective. This reflection led me to introduce elements of choreography and performance into my practice. I am interested in how objects influence the movement of performers and how they can be partners for them in discovering simple physical qualities. Attentiveness, which is extremely important to me in creating and receiving work, also becomes a key element in creating relationships between performers and objects6.
In relation to the material reality of objects and interiors, our, often subconscious, emotions and stories are recorded. Through drawings and sculptures, I create spaces that viewers can fill with their experience and co-create. I believe that experiencing art enriches our perception and attentiveness. And in this I also see the value of my practice. This has led me to pay attention not only to the relevance of art, but also to the role of art education in shaping development, and at every stage of life. The experience of conducting workshops for children, adolescents, students, and adults shows me that creative activities open one’s view of oneself and the world. I also see my work as an activity extended by the practice of art education.
The text was written in collaboration with Anna Ciabach (2020).
1See: lottozero.org/portrait-alicja-bielawska2Image: Alicja Bielawska, Ukryte Wątpliwości [Hidden Doubts], 2017, photo Frederik Gruyaert. Photo courtesy of the artist.
3Image: Alicja Bielawska, Różnica ukryta jest w skali [The Difference Is In the Scale], 2016. Courtesy of the artist.
4Image: Alicja Bielawska, Wiał wiatr i podmuch morski sypał snami [The Wind Was Blowing and the Sea Breeze Brought Dreams Pouring In], 2019, photo Alicja Bielawska. Photo courtesy of the artist.
5Image: Alicja Bielawska, Cztery kolory na szarym tle [Four colors on gray background], 2013, fot. Bartosz Górka. Photo courtesy of the artist.
6Image: Alicja Bielawska, Uśpione trajektorie, 2020, obiekty, performanans w wykonaniu Kamy Królikowskiej i Magdy Wolnickiej, fot. Barbara Kubska. Dzięki uprzejmości artystki i Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Katowice.
– urodzona 1980 r. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim (2005) i sztuk pięknych na Gerrit Rietveld Academie w Amsterdamie (2009).Posiada tytuł doktora sztuk plastycznych (Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku 2022). Tworzy rzeźby i rysunki. Jej prace koncentrują się na materialnej sferze codzienności oraz relacjach między przedmiotami, wnętrzami i wspomnieniami. Wykorzystuje takie materiały jak tkanina, metal, drewno, ceramika. Do swoich prac wprowadza elementy choreografii i performansu. Pisze również wiersze. W 2015 roku była nominowana do Views 2015, nagrody Deutsche Bank współorganizowanej przez Zachętę Narodową Galerię Sztuki w Warszawie, a w 2016 roku do Paszportów Polityki (dorocznej polskiej nagrody kulturalnej przyznawanej przez tygodnik “Polityka” od 1993 roku) w kategorii sztuki wizualne. Na zlecenie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie tworzyła prace site-specific (w 2013 i 2018 roku). Jej prace znajdują się w kolekcjach m.in. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi i Zachęty – Galerii Narodowej. Wraz z CENTRALĄ i Aleksandrą Kędziorek reprezentowała Polskę na London Design Biennale 2021 z wystawą The Clothed Home: Tuning In To The Seasonal Imagination. Wystawa była również prezentowana w 2022 roku na Lisbon Architecture Triennale 2022, Design Biennale BIO 27 w Lublanie. Wykłada w School of Form Uniwersytetu SWPS w Warszawie oraz w Fundacji Atelier w Warszawie.
Swoją rolę jako artystki widzę w tworzeniu przestrzeni dla uważności. W moich pracach skupiam się na doświadczaniu i zapamiętywaniu codzienności. To, co obserwuję, przekształcam w rysunki i rzeźby. W procesie twórczym ćwiczę możliwości przełożenia doświadczenia codzienności oraz wspomnień na język materiałów, kształtów i kolorów1. Stawiam sobie pytania, jak za ich pomocą tworzyć sytuacje, w których odbiorcy mogą wejść w dialog z moimi pracami, doświadczyć ich i spojrzeć na otaczającą rzeczywistość z innej perspektywy. Interesuje mnie cykl patrzenia, zapamiętywania, dekonstruowania i konstruowania na nowo. Na tym też opiera się mój proces twórczy2.
Z codzienności wyciągam fragmenty, kolory, materiały, które następnie przekładam na język form3. Nadaję kształt rzeźbom używając dodatkowej warstwy konkretnego tworzywa: tkanin, ceramiki, metalu oraz operując kolorem jako równie ważnym narzędziem. Wymienione materiały, same w sobie, odnoszą się do codzienności i mają w sobie zapisaną użytkową potencjalność, której nie traktuję dosłownie, praktycznie, ale metaforycznie i poetycko. Tworzę propozycje brył, które mogą funkcjonować w różnych układach, wchodząc w relacje przestrzenne ze sobą, z przestrzenią wokół i z widzami. W moich pracach operuję od małej po dużą skalę, mając cały czas na uwadze wielkość odbiorcy, ale też dialog z architekturą i specyfiką wnętrz, w których się znajdują4.
Myślę, o tym, że zawsze jesteśmy w relacji do przedmiotów i materiałów jakie nas otaczają, poprzez wzrok, dotyk oraz inne zmysły. Odczuwamy wielkość przedmiotów i relacje przestrzenne za pomocą całego naszego ciała i jego ruchów. Sama pamięć obrazów bywa często zniekształcona. Mam tu też na myśli pamięć prostych, codziennych gestów takich jak składanie tkanin, trzymanie się poręczy, obejmowanie naczynia, zasłanianie i odsłanianie zasłon, zakrywanie łóżka5.
Praca z rzeźbą i jej materialnością wiąże się dla mnie również z doświadczaniem własnej fizyczności oraz refleksją nad tym, jak rzeźba wpływa na widzów i ich sposób postrzegania. Odbiór rzeźby wymaga wprowadzenia ciała w ruch, zmiany jego pozy, a co za tym idzie również perspektywy. Ta refleksja doprowadziła mnie do wprowadzenia w obszar mojej praktyki elementów choreografii i performensu. Interesuje mnie jak obiekty wpływają na ruch performerek i jak mogą być dla nich partnerami w odkrywaniu prostych fizycznych jakości. Uważność, która jest dla mnie niezwykle ważna w tworzeniu i odbiorze prac, staje się też kluczowym elementem w tworzeniu relacji między performerkami a obiektami6.
W relacji z materialną rzeczywistością przedmiotów i wnętrz zapisane są nasze, często podświadome, emocje i historie. Za pomocą rysunków i rzeźb tworzę przestrzenie, które odbiorcy mogą wypełnić swoim doświadczeniem i je współtworzyć. Wierzę, że doświadczanie sztuki wzbogaca naszą percepcję i uważność. I w tym widzę również wartość mojej praktyki. To doprowadziło mnie do zwrócenia uwagi nie tylko na istotność sztuki, ale też na rolę edukacji artystycznej w kształtowaniu rozwoju, i to na każdym etapie życia. Doświadczenie prowadzenia warsztatów dla dzieci, młodzieży, studentów, dorosłych pokazuje mi, że twórcze działania otwierają spojrzenie na siebie i świat. Moją twórczość widzę również jako działanie poszerzone o praktykę edukacji artystycznej.
Tekst powstał we współpracy z Anną Ciabach (2020).
1Zob. lottozero.org/portrait-alicja-bielawska2Zdjęcie: Alicja Bielawska, Ukryte Wątpliwości, 2017, fot. Frederik Gruyaert. Dzięki uprzejmości artystki.
