Agnieszka Kurant

– born in 1978 in Łódź, Poland. Lives and works in New York. She introduces herself as a curator who has become an artist. Her interdisciplinary practice is focused on collective intelligence in various social, economic and ecological systems. She investigates what she calls “phantom capital”—the invisible or imagined forces that economically and politically influence society. She is interested in how fiction, myth, and rumor masquerade as material reality, trump logic, and impact how people live. Kurant’s conceptual body of work includes sculpture, installation, film, photography, and works on paper, often supplemented with extensive research and writing. She holds a MA in curating from Goldsmiths College, London. Winner of Frontier Art Prize 2020. Her work has been exhibited widely, including the Venice Biennale (together with Aleksandra Wasilkowska she represented Poland during Architecture Biennale in 2010), and is in the permanent collection of the Solomon R. Guggenheim Museum.

Collective intelligence is the main focus of my artistic practice. It is a phenomenon observed in slime molds and termite and bacterial colonies, but also the internet, social movements, cities, and inside our brains. Novel forms like superorganisms emerge in unpredictable ways out of interactions between thousands of elements in complex social, economic and ecological systems. 

My work investigates non-human intelligences (from microbial and animal to Artificial Intelligence), and the exploitations of social capital under surveillance capitalism. I explore the transformations of the human and the future of work and creativity in the 21st century through the themes of labor (crowdsourcing, ghost-work, automation), economy (shadow economies, phantom capital), society and science (the unknown unknowns of knowledge, artificial societies and the collective unconscious).

My projects examine the ways in which these complex social, economic and ecological systems can operate between fiction and reality or nature and culture. The pandemic itself is a collective intelligence phenomenon, which resulted in global, collective trauma. Taking collective intelligence as my point of departure, I propose novel, experimental ways of producing artistic forms based on crowdsourcing to thousands of non-human and human agents, and on growing artworks like living organisms or geological formations. 

Many of my works behave like living organisms, ecosystems or automata. In works such as A.A.I.1, The End of Signature2, or in the evolving liquid crystal paintings called Conversions3, I hope to create a novel way of producing artistic forms, where all the parameters of an artwork are undermined. 

My works critically reflect on the transformation of the entire society into a giant factory of data production and exploitation. In times when corporations are mining the digital footprints left by our decisions, movements, and tastes, my work looks into alternative models that defy the privatization of the commons and forge a collective, equitable way of developing artistic forms. Crowdsourced artworks such as Aggregated Ghost, Production Line (with John Menick), Assembly Line and Animal Internet problematize questions of exploitation in surveillance capitalism, as well as authorship and redistribution of capital from the art market. 

I collaborate with various scientists (biologists, geneticists, neuroscientists, virologists), scholars (sociologists, anthropologists), engineers (computer scientists, roboticists) as well as professionals from obscure fields (clairvoyants, group hypnotizers, speech trainers of birds). 

I am often inspired by political events and social phenomena, as well as impact of fiction on economy and politics. My recent film – Cutways – focuses on editing as a political process. I am, however, against using art as a political tool. I strongly believe in art as a tool for activating the viewers as thinking subjects, who could independently ask their own questions, or question the status quo of the reality surrounding them. I believe in generating polyphony of senses and meanings. Some of my works – e.g. Future Anterior –operate as time capsules and are programmed to change their meaning and status over time. 

My heritage has also have a huge impact on my artistic practice. I have Polish-Jewish origin and my family was impacted by the antisemitism of Polish communist government after the war. As a result, part of my family was forced to migration. Personal histories of my relatives (i.e. Ludwik Zamenhoff, the creator of Esperanto language) and family friends are an inspiration for my artistic practice. My interest in artificial languages and in the history of communism has informed many of my works. 

The text was written in collaboration with Maja Demska (2020).

1Agnieszka Kurant, A.A.I, 2010 – 2017, sculptures crowd-sourced to termite colonies, commissioned by SCAD Museum of Art, Savannah.
2Agnieszka Kurant, The End of Signature, 2014, commissioned by Guggenheim Museum, New York.

The work is a collective signature fused together out of thousands of signatures of the members of protest movements, workers’ unions or of a given community, created using Artificial Intelligence algorithms.
3Agnieszka Kurant, Conversions, 2019, liquid crystal ink on copper plate, Peltier elements, Arduino, custom programming, transistors. 

The work reacts physically to changes in society and to aggregate decisions of thousands of people around the globe. It was realized in collaboration with the scientists at MIT in Cambridge.

– urodzona w 1978, Łódź. Mieszka i pracuje w Nowym Jorku. Przedstawia się jako kuratorka, która została artystką. W swojej interdyscyplinarnej praktyce skupia się na kwestiach dotyczących zbiorowej inteligencji w kontekście różnych systemów społecznych, ekonomicznych i ekologicznych. Bada zjawisko, które nazywa „fantomowym kapitałem” –niewidzialne lub wyimaginowane siły ekonomiczne i polityczne, które wpływają na społeczeństwa. Zastanawia się w jaki sposób fikcja, mit albo plotka udają materialną rzeczywistość, zakrzywiają logikę i wpływają na życie ludzkie. Konceptualna prace artystki przyjmują formę rzeźby, instalacji, filmu, fotografiii lub innych prace na papierze i często są uzupełniane obszernymi badaniami i tekstami. Kurant posiada tytuł magistry studiów kuratorskich w Goldsmiths College w Londynie. Jest laureatką Frontier Art Prize 2020. Jej prace pokazwyane były na całym świecie, m.in podczas Biennale w Wenecji (razem z Aleksandrą Wasilkowską reprezentowała Polskę podczas Biennale Architektury w 2010 r.), a także znajdują się w stałej kolekcji Muzeum Solomona R. Guggenheima w Nowym Jorku.

Głównym tematem mojej praktyki artystycznej jest inteligencja zbiorowej. Jest to zjawisko występujące w środowiskach śluzowców, koloniach termitów oraz bakterii, ale ma także swoje odniesienie w internecie, ruchach społecznych czy miastach i dotyczy także naszych mózgów. Nowatorskie formy superorganizmów wyłaniają się w nieprzewidywalny sposób z interakcji między tysiącami elementów w złożonych systemach społecznych, ekonomicznych i ekologicznych.

W ramach swojej praktyki badam pozaludzkie formy inteligencji (od drobnoustrojów i zwierząt po sztuczną inteligencję) oraz eksploatację kapitału społecznego w ramach kapitalizmu inwigilacyjnego. Zastaanawiam się nad pzemianami, jakie zachodzą w człowieczeństwie – w szczególności te, dotyczące przyszłości pracy i twórczości w XXI –ich formy (crowdsourcing, ghost-work, automatyzacja), ekonomię (szara strefa, kapitał widmowy), i kontekst społeczeny i naukowy (niewiadome wiedzy, sztuczne społeczeństwa i zbiorowa nieświadomość). 

W moich projektach badam sposoby funkcjonowania tych złożone systemy społeczne, ekonomicznych i ekologicznych w kontekście fikcji i rzeczywistości oraz natuki i kultury. Samo doświadczenie pandemii ma charakter zjawiska oddziaływującego na zbiorową inteligencję, które prowadzi do globalnej, zbiorowej traumy. Traktując aspekt zbiorowej inteligencji jako punkt wyjścia w moich pracach proponuję nowatorskie i eksperymentalne sposoby uprawiania sztuki oparte na crowdsourcingu – za pomocą tysięcy podmiotów ludzkich i pozaludzkich – oraz na rozwoju dzieł sztuki przybierających formy żywych organizmów lub formacji geologicznych. 

Wiele moich prac zachowuje się jak żywe organizmy, ekosystemy czy automaty. W pracach takich jak A.A.I.1, The End of Signature2 czy w zmieniających się, ciekłokrystalicznych obrazach Conversions3 mam nadzieję stworzyć nowe sposoby wytwarzania form artystycznych, w którym wszelkie tradycyjne założenia charakterystyczne dla dzieł sztuki zostaną osłabione. 

Moje prace krytycznie odnoszą się do przemian zachodzących w społeczeństwie, które zrównują je do gigantycznej fabryki produkcji i wykorzystywania danych. W czasach, gdy korporacje eksplorują pozostawione przez nas cyfrowe ślady wszelkich decyzji, ruchów i gustów poszukuję alternatywnych modeli form artystycznych, które mają szansę  przeciwstawiać się prywatyzacji tego, co wspólne i formułować zbiorowe, sprawiedliwe sposoby rozwoju sztuki. Realizacje tworzone w ramach crowdsourcingu, takie jak Aggregated Ghost, Production Line (z Johnem Menickiem), Assembly Line i Animal Internet problematyzują kwestie wyzysku w kapitalizmie inwigilacyjnym, a także te dotyczące autorstwa i redystrybucji kapitału rynku sztuki. 

Współpracuję z różnymi naukowcami (biologami, genetykami, neuronaukowcami, wirusologami), uczonymi (socjologami, antropologami), inżynierami (informatykami, robotykami) oraz innymi profesjonalistami tajemniczych dziedzin (jasnowidzami, grupowymi hipnotyzerami, trenerami mowy ptaków). 

Często inspirują mnie aktualne wydarzenia polityczne i zjawiska społeczne i zastanawiam się także nad wpływem fikcji na ekonomię i politykę. Mój ostatni film – Cutways – skupia się na montażu jako procesie politycznym. Jestem jednak przeciwko używaniu sztuki jako narzędzia politycznego. Mocno wierzę w sztukę jako narzędzie aktywizacji widzów – myślących podmiotów, którzy samodzielnie potrafią stawiać pytania i kwestionować status quo otaczającej rzeczywistości. Wierzę w tworzenie polifonii zmysłów i znaczeń. Niektóre z moich prac – np. Future Anterior – działają jak kapsuły czasu i zaprogramowane zostały po to, żeby zmieniały swój status i znaczenie wraz z upływem czasu. 

Moje pochodzenie również wywarło ogromny wpływ na praktykę artystyczną. Mam polsko-żydowskie korzenie, a historia mojej rodziny związana jest z doświadczeniem antysemickiej polityki polskiego, powojennego rządu komunistycznego. Rezultatem działań rządu część mojej rodziny została zmuszona do emigracji. Osobiste historie moich bliskich (np. Ludwika Zamenhofa, twórcy języka Esperanto) oraz przyjaciół rodziny są moją inspiracją. Moje zainteresowania związane z językami projektowanymi czy historią komunizmu bezpośrednio wpływają na wiele moich prac.

Tekst powstał we współpracy z Mają Demską (2020).

1Agnieszka Kurant, A.A.I, 2010–2017, rzeźby wykonane w formie crowdsourcingu z udziałem kolonii terminów, SCAD Muzeum, Savannah.
2Agnieszka Kurant, The End of Signature [Koniec podpisu], 2014, Muzeum Guggenheima, Nowy Jork. 

Praca ma formę podpisu, złożonego z tysięcy podpisów członków związków zawodowych, uczestników protestów i innych społeczności, stworzonego przy użyciu algorytmów sztucznej inteligencji.
3 Agnieszka Kurant, Conversions [Nawrócenia], 2019, tusz ciekłokrystaliczny na miedzianej płytce, elementy Peltiera, Arduino, programowanie wykonane na zamówienie, tranzystory. 

Praca reaguje w sposób materialny na zmiany w społeczeństwie i na łączne decyzje tysięcy ludzi na całym świecie. Projekt zrealizowano we współpracy z naukowcami z MIT w Cambridge.