Olga Micińska
– born 1987 in Łódź, Poland – is a visual artist currently living in Amsterdam. Graduated from the MA Art Praxis programme at Dutch Art Institute and holds MFA diploma in Sculpture from Academy of Fine Arts in Warsaw. Also trained as a woodworker, collaborates with craft studios of various techniques. Recently she has initiated The Building Institute, an experimental and non-formal organization engaging with diverse questions surrounding the subject of labour and attempting to emancipate the undermined knowledges dwelling in the craft domains.
As a sculptor and maker I engage with various techniques and materials. I regard both art and craft as symmetrically stimulating domains in my creative development. My main focus is woodwork as next to my artistic trajectory, I have been trained as a carpenter. Initially, my interests in craft were stimulated by curiosity for grounded knowledge on the matter, tools and anthropological questions. That has further developed into a more general approach (or a lifestyle) where embodied labour and concern for the material tend to take the lead over the liberal self-expression dogma. In result I combine experiences gathered from both a very traditional, hands-on study with my interests in critical theory – constantly exercising hard skills in relation to a broader social context.
Step by step, I am delving into a critically formulated methodology, which integrates these two realms (art and craft) and as such penetrates some of the institutional, conceptual and aesthetic contexts within contemporary art. In my consideration, craft – as a domain of care for detail and continuous experimentation – can function as a lively agent when it comes to configuring labour conditions and emphasizing considerate handling of available resources within the art production. Through that I am looking into how the artistic work can be altered when infused with a firmly technological approach.
Similarly, the key questions in my sculptural practice relate to labour and technology. These are often articulated in the form of fetish objects or (para) functional tools. Fetishes I understand here as artefacts with assigned symbolic meaning, in other words: vessels for abstraction. I attempt to define the idea of “performativity of sculpture” on my own terms, regarding the art objects as prototypes of sorts (phenomenological manifestations of speculative concepts) and approaching the course of fabrication as a significant element of their semantic structure (as they come into a direct relation with one’s body).
Since my work is not resolved solely around sculpture making, I find it equally important to identify outlets for the experience I gather through my continuous engagement in the applied discipline of craft. A hybrid organization “The Building Institute” (initiated by myself and anthropologist/builder Iris Boering) has become a platform to probe some of my reflections on terms of production in the arts and crafts, allowing to integrate inventive fictions with grounded labour and to explore the educational potential dwelling in contemporary art. I aspire to establish a modus operandi which explores the experimental and educational qualities of a grounded yet open-ended work process.
Having been performing simultaneously as an artist and a builder in the recent years, I (still) see the urgency to emancipate the position of the female worker, which too often is trapped in the old fashioned patterns of gendered labour. I observe that most of my training has been resolved around methods which are traditionally conceived by men, in consequence always pushing one to adjust to some well-established norms. I wish to envision and embody an alternative approach to manual (and industrial alike) technologies, emerging from values I associate with the feminist stance – such as heterogeneity, experimentation and an exploratory approach to solution finding.
Selection of artist’s works: 1234567891011121314.
Text was written in collaboration with Bogna Stefańska (2020).
1Image: Olga Micińska, The Shaving Horse & Co., 2019, solo exhibition, Polana Institute, Warszaw. Courtesy of the artist and Polana Institute.2Image: Olga Micińska, The Shaving Horse & Co., 2019, solo exhibition, Polana Institute, Warszaw. Courtesy of the artist and Polana Institute.
3Image: Olga Micińska, The Shaving Horse & Co., 2019, solo exhibition, Polana Institute, Warszaw. Courtesy of the artist and Polana Institute.
4Image: Olga Micińska, The Shaving Horse & Co., 2019, solo exhibition, Polana Institute, Warszaw. Courtesy of the artist and Polana Institute.
5Image: Olga Micińska, The Shaving Horse & Co., 2019, solo exhibition, Polana Institute, Warszaw. Courtesy of the artist and Polana Institute.
6Image: Olga Micińska, Osełki (postumenty) [Whetstones (postuments)], 2019, site-specific, stone, monument’s prototype, Festival “Warsaw Under Construction 11: Monumentomania”, Museum of Modern Art, Warszaw. Courtesy of the artist and MSN Warsaw.
7Image: Olga Micińska, Osełki (postumenty) [Whetstones (postuments)], 2019, site-specific, stone, monument’s prototype, Festival “Warsaw Under Construction 11: Monumentomania”, Museum of Modern Art, Warszaw. Courtesy of the artist and MSN Warsaw.
8Image: Olga Micińska, Osełki (postumenty) [Whetstones (postuments)], 2019, site-specific, stone, monument’s prototype, Festival “Warsaw Under Construction 11: Monumentomania”, Museum of Modern Art, Warszaw. Courtesy of the artist and MSN Warsaw.
9Image: Olga Micińska, Osełki (postumenty) [Whetstones (postuments)], 2019, site-specific, stone, monument’s prototype, Festival “Warsaw Under Construction 11: Monumentomania”, Museum of Modern Art, Warszaw. Courtesy of the artist and MSN Warsaw.
10Image: Olga Micińska, Haki [Hooks] 2018, site-specific, wood, metal, textiles, ceramics. Courtesy of the artist.
11Image: Olga Micińska, Haki [Hooks] 2018, site-specific, wood, metal, textiles, ceramics. Courtesy of the artist.
12Image: Olga Micińska, Hybrydy [Hybrids] 2018, site-specific, wood, metal, textiles, ceramics. Courtesy of the artist.
13Image: Olga Micińska, Hybrydy [Hybrids] 2018, site-specific, wood, metal, textiles, ceramics. Courtesy of the artist.
14Image: Olga Micińska, The Building Institute, 2020, poster, digital print on paper, photo Silke Schönfeld. Courtesy of the artist.
– urodzona w 1987, Łódź. Artystka wizualna, obecnie mieszka i pracuje w Amsterdamie. Absolwentka studiów magisterskich Art Praxis w Dutch Art Institute, a także wydziału rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Z wykształcenia jest również stolarzem i współpracuje z pracowniami rzemieślniczymi różnych technik obróbki drewna. Niedawno zainicjowała The Building Institute – eksperymentalną i nieformalną organizację zajmującą się różnorodnymi zagadnieniami związanymi z pojęciem pracy i związaną z nim problematyką, w ramach której usiłuje wyemancypować zróżnicowaną wiedzę tłumioną na polu sztuk rzemieślniczych.
W ramach swojej praktyki rzeźbiarskiej i rzemieślniczej wykorzystuję różnorodne techniki i materiały. Uważam zarówno sztukę, jak i rzemiosło za dziedziny symetrycznie stymulujące mój rozwój twórczy. Skupiam się głównie na stolarce, bo obok moich doświadczeń artystycznych kształciłam się także w tej dziedzinie. Początkowo moje zainteresowania rzemieślnicze były podyktowane ciekawością i chęcią ugruntowania wiedzy praktycznej, a także technologią narzędzi i pogłębiania zagadnień antropologicznych. To z kolei rozwinęło się w bardziej ogólne podejście (lub styl życia), w którym ugruntowana praca i troska o materię mają tendencję do przewodzenia liberalnym dogmatom autoekspresji. W efekcie łączę doświadczenia zebrane zarówno podczas bardzo tradycyjnych, praktycznych studiów z moimi zainteresowaniami teorią krytyczną – moja praktyka stała się ciągłym ćwiczeniem twardych umiejętności w odniesieniu do szerszego kontekstu społecznego.
Krok po kroku zagłębiam się w krytycznie sformułowaną metodologię, która integruje te dwie sfery (sztukę i rzemiosło) i jako taka przenika niektóre konteksty instytucjonalne, konceptualne i estetyczne w ramach sztuki współczesnej. Moim zdaniem rzemiosło – jako domena dbałości o szczegóły i ciągłego eksperymentowania w kontekście organizowania warunków pracy oraz rozważnego obchodzenia się z dostępnymi zasobami w ramach produkcji artystycznej – może funkcjonować jako podmiot sprawczy. Dzięki rzemiosłu właśnie przyglądam się, jak można zmienić dzieło artystyczne, gdy to nasycone jest mocno technologicznym podejściem.
Kolejne istotne zagadnienia pojawiające się mojej praktyce rzeźbiarskiej dotyczą pracy i technologii. Zainteresowania te, często wyrażane zostają w postaci obiektów-fetyszy lub (para-) funkcjonalnych narzędzi. Fetysze rozumiem tutaj jako swoiste artefakty o przypisanym znaczeniu symbolicznym, innymi słowy są to pewnego rodzaju naczynia noszące abstrakcję. Staram się zdefiniować pojęcie „performatywności rzeźby” na własnych warunkach, traktując obiekty sztuki jako swego rodzaju prototypy (fenomenologiczne przejawy pojęć spekulatywnych), skupiając się jednocześnie na procesie fabrykacji jako istotnym elemencie ich struktury semantycznej (np. obiekty, które wchodzą w bezpośredni związek z ciałem).
Ze względu na to, że moja praca nie koncentruje się wyłącznie na rzeźbieniu, uważam za równie istotne, aby zidentyfikować realne formy zastosowania, z których można czerpać doświadczenia wynikającego z mojego ciągłego zaangażowania w stosowaną dyscyplinę rzemiosła. Hybrydowa organizacja „The Building Institute” (zainicjowana we współpacy z antropolożką oraz budowniczą Iris Boering) stała się platformą do zgłębienia moich przemyśleń dotyczącuch kwestii produkcji w sztuce i rzemiośle, umożliwiając jednocześnie integrację fikcyjnych narracji z ugruntowaną strukturą pracy oraz zgłębianie potencjału edukacyjnego tkwiącego w sztuce współczesnej. Dążę do ustanowienia modus operandi, który stworzy możliwości do badań eksperymentalne i edukacyjnych właściwości strukturalnego, ale otwartego procesu pracy.
Działając w ostatnich latach jednocześnie jako artystka i budowniczka, (ciągle) dostrzegam pilną potrzebę wyzwolenia pozycji robotniczki, która często bywa uwięziona w staromodnych wzorcach pracy utożsamianej z płcią. Zauważam, że zsadnicza większość moich doświadczeń zawodowych związana była z metodami, które tradycyjnie opracowywane są przez mężczyzn, w konsekwencji zmuszając mnie do dostosowania się do ustalonych norm. Moim pragnieniem jest wyobrażenie sobie i przede wszystkim – wcielanie w życie alternatywnego podejścia do technologii rzemieślniczych (i przemysłowych), wynikającego z wartości, które kojarzę ze stanowiskiem feministycznym – takich jak heterogeniczność, eksperymentowanie i odkrywcze podejście w poszukiwaniu rozwiązań.
Wybór prac artystki: 1234567891011121314.
Tekst został napisany we współpracy z Bogną Stefańską (2020).
1Zdjęcie: Olga Micińska, The Shaving Horse & Co., 2019, wystawa indywidualna, Polana Institute, Warszawa. Dzięki uprzejmości artystki i Polana Institute.6Zdjęcie: Olga Micińska, Osełki (postumenty), 2019, instalacja site specific, kamień, prototyp pomnika, Festiwal “Warszawa w Budowie 11: Pomnikomania”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa. Dzięki uprzejmości artystki i MSN Warszawa.
