Agrina Vllasaliu
— born in 1990, in Pristina — grew up in Berlin. She has been between Albanian and German cultures since she was a baby. Her parents, born and raised in Kosovo, decided to leave the country in 1992 due to Kosovo’s unstable political situation. From 2012-2022, Vllasaliu studied Art and Geography (M.Ed.), and since recently, she has been teaching at a high school in Berlin and regularly participates in art exhibitions. Her artistic œuvre includes various materials and media such as painting, photography, video, installation, and sculpture.
At an early age, it became clear to me that I would pursue a career in the arts in the future. By experimenting with different art media more and more, it became a passion of mine, and at the same time an emotional retreat. For the longest time, my deepest desire was to study art at a university, and it came true for me after an intensive exploration of myself and different disciplines, such as drawing, painting, and sculpting.
My current approaches to art go hand in hand with my education in the field of geography at Humboldt University (Berlin). The latter has allowed me to scientifically research and question sociocultural and physical geographical processes, while the former, my art education at the University of the Arts (Berlin) enabled me to transfer the research results into a new plane of interpretation. My interests lie strongly in the areas of migration, individual and collective conceptions of identities, and the transmission of cultural practices and narratives from a feminist perspective.
As a bilingual child of parents that migrated from Kosovo, I explore the boundaries between home and homeland, identities and cultures, and always-shifting physical locations of residence. The ever-recurring exploration of these themes accompanies my artistic work, which always revolves around the deconstruction of these highly complex concepts with the help of a wide variety of media and materials.
In my most recent artworks, Thaumatrope (2022)12 and The Ice Palace (2022)345, I explore the processes of being rooted and being unrooted in different ways. Both works look at different positions in the family home, which was gradually rebuilt in Prishtina after the war. In Thaumatrope, the dark attic of the house is depicted in a large format photograph, with a little light entering on the right side, revealing a red and white fabric. By staging myself in the photograph as a bride, I open a narrative to my parallel self that never left Kosovo. Characterized by the emptiness and darkness of the attic, this house also becomes the manifestation of a wish of my parents that never came true: To return to the homeland and to the family.
In The Ice Palace, too, I express a wish of mine in a subtle way that always results in disappointment: A home that never really became a home. Individual video sequences of the rooms of the house in Pristina are projected onto an infrared heater in the hope of filling the interior of the house with warmth. The warmth refers not only to physical warmth but to a philosophical warmth that a person feels when he or she feels a complete sense of belonging to a place. This video installation also includes a self-heating bench placed further away from the projection surface. A seat is a way of getting in touch with a fleeting presence of warmth. It alludes to a warmth that a person leaves behind when leaving a room, which is desperately held onto the seat surface in purely technological terms.
Donnerstag (2021)6 is a work that reveals a more humorous approach in my artistic practice. The work offers a stage for an Albanian saying that I know from both my grandmother and my mother from childhood: Tregoj ujit [Confess to Water]. Mateo Gallego Contreras and I stage the attempt to speak to the water. After a nightmare, I kept hearing this fascinating and perceptive saying, so we wanted to get closer to its meaning. In Donnerstag, two people stretch their heads towards the water at a metallic lake, reptilian-like, until they disappear in the abyss.
In the installation VirginCare 2.0 (2021)789, I investigate the ancient myth of the hymen, which has been preserved for thousands of years and is still used today as a moral weapon against women. The work explicitly engages with a freely available product called VirginiaCare10, which is intended to serve as a prosthesis to simulate women’s virginity on their wedding day. My intense examination of the material and the nature of the artificial hymen led to almost identical replicas of the product, which dissolved in the basin at 36 °C with the help of radiant heaters within a few days. The laboratory-like character of this installation with the Plexiglas basin, radiant heater, thermometer and the artificial hymen plays with the viewer’s irritation to clearly recognize whether something is being deconstructed or grown in the basin.
My experiences regarding different exhibition projects in the last three years have been very positive. The engagement with migrant and feminist approaches within my artworks have found a strong audience. Many exhibition projects I have participated in have often been organized from a high percentage of female curators or project leaders, resulting in a very pleasant and reflective collaboration. A rather different reality accompanied me at the University of the Arts in Berlin. While the percentage of female students at the university was higher than the male percentage, however, male artists seemed to tend to succeed more quickly and have much greater opportunities for exhibitions or projects.
My long-time professor Ursula Neugebauer always tried to counteract this by strongly encouraging female students and always enriching our exhibitions and projects with feminist political education. The influence of my professor accompanied me for several years at the university and has led to a conceptual and profound reflection in my œuvre.
Currently, practicing art is limited by my teaching job at a high school. But my passion for art is and will always be an enrichment as a teacher at a high school, because only through constant involvement in the artworld can my artistic practice and discursive engagement be further developed and act as a source for art projects with children and young people.
My artworks offer numerous political statements and readings that are revealed to the viewer for individual interpretations. Thus, with my art I want to create a platform for migrant, feminist and political discourses in which viewers can participate. From my position as a person of several cultural influences and language skills, it is of importance to point out issues or problems, and to take away the feeling that people are alone in front of a particular situation. Through my art practice and open communication, and a physical manifestation of certain problems, I try to deconstruct and re-imagine outdated myths, historical events1112131415161718, personal traumas19 and also everyday situations2021.
For example, a particularly strong attention has been given to my work VirginCare 2.0, which has already been exhibited in six different places and will participate in another project in 2023 in Berlin. This work combines several discourses that left many viewers somewhat stunned. In this work, the shock moment is not used effectively, quite the opposite. VirginCare 2.0 manages to articulate a very specific statement by referencing a harsh reality of many women around the world. It deconstructs a female body part, criticizes the capitalist production of such a prosthesis, and points to a deliberate instrumentalization of power towards women. The product is marketed as a kind of salvation for women in dire need, in the process of only further reinforcing patriarchal notions that produce the idealized image of a woman.
In the works Thaumatrope and The Ice Palace, the viewer is required to change perspective so that they can find themselves in the parallel worlds that have been created. These works underline very specific phenomena of people who do not feel they belong entirely to one or another culture. Both works reveal the frequent border-crossing in everyday life of many people of intercultural origin. This is an important sensibilization, which is often neglected, especially in politics.
Finally, it should be mentioned that every artist always has the opportunity to make political statements in a country like Germany, while in countries with limited freedom of opinion and action, such an open artistic practice would be more difficult to develop or would have different consequences. With this insight, I want to make clear that I am always aware of these privileges and at the same time want to operate in my artistic position as a channel for unspoken stories of fellow human beings.
1Image: Agrina Vllasaliu, Thaumatrope, 2022, digital photography on forex, 225 x 150 x 1 cm, exhibited in “sleeping promises'' (2022) at feldfünf in Metropolenhaus Berlin Germany, Photocredit: Mateo Contreras Gallego. Courtesy of the artist.2Image: Agrina Vllasaliu, Thaumatrope, 2022, digital photography, Photocredit: Agrina Vllasaliu.Courtesy of the artist.
3Image: Agrina Vllasaliu, The Ice Palace, 2022, infrared heater, 120 x 100 x 1,5 cm, projector, video, exhibited for the master’s degree presentation (2022) at the University of Arts Berlin, Photocredit: Agrina Vllasaliu.Courtesy of the artist.
4Image: Agrina Vllasaliu, in the front: self-heating seat belonging to The Ice Palace, 2022, 105 x 36 x 45 cm, seat heating, seat pad, linen fabric, exhibited for the master’s degree presentation (2022) at the University of Arts Berlin, In the back: Thaumatrope, 2022, Photocredit: Agrina Vllasaliu. Courtesy of the artist.
5Image: Agrina Vllasaliu, The Ice Palace, 2022, Filmstill, Photocredit: Agrina Vllasaliu. See: dropbox.com/s/the-ice-palace.
6Image: Agrina Vllasaliu and Mateo Contreras Gallego, Donnerstag, 2021, digital photography, 130 x 195 cm, C-Print, exhibited in “Rundgang” (2021) at the University of Arts Berlin Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu and Mateo Contreras Callego. Courtesy of the artist.
7Image: Agrina Vllasaliu, VirginCare 2.0, 2021, 125 x 39 x 10 cm, plexiglass basin, artificial hymen, thermostat, heater, water, exhibited in “Shame” (2021) at feldfünf in Metropolenhaus, Berlin, Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu.
8Image: Agrina Vllasaliu, VirginCare 2.0, 2021, 125 x 39 x 10 cm, plexiglass basin, artificial hymen, thermostat, heater, water, exhibited in “Shame” (2021) at feldfünf in Metropolenhaus, Berlin, Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu.
9Image: Agrina Vllasaliu, VirginCare 2.0, 2021, 125 x 39 x 10 cm, plexiglass basin, artificial hymen, thermostat, heater, water, exhibited in “Shame” (2021) at feldfünf in Metropolenhaus, Berlin, Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu.
10In the following Webpage you can order the original Product that I rebuilt for my Artpiece VirginCare 2.0, see: virginia-care.de.
11Image: Agrina Vllasaliu, The Internet has Soft hair, 2020, Installation in variable size, 4 Monitors, Livestream, exhibited in “defence mechanism” (2020) in Kunstraum potsdamer Straße, Berlin, Germany, Photocredit: Mateo Gallego Contreras. Courtesy of the artist.
12Image: Agrina Vllasaliu, The Internet has Soft hair, 2020, Installation in variable size, 4 Monitors, Livestream, exhibited in “defence mechanism” (2020) in Kunstraum Potsdamer Straße, Berlin, Germany, Photocredit: Mateo Gallego Contreras. Courtesy of the artist.
13Image: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug, Pseudonäh[e]rung, 2019, 50x30x30cm, 2 Orchids, Plantarium (NASA Plant Gel), Nylon, QR Code with Website and Video, exhibited in “Domestic Plants” (2020) at oqbo Gallery, Berlin, Germany, Photocredit: oqbo Gallery.
14Image: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug, Pseudonäh[e]rung, 2019, QR Code with Website and Video, exhibited in “Domestic Plants” (2020) at oqbo Gallery, Berlin, Germany, Photocredit: oqbo Gallery.
15Image: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug, Pseudonäh[e]rung, 2019, Filmstill of Video, exhibited in “Domestic Plants” (2020) at oqbo Gallery, Berlin, Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug.
16Image: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug, Pseudonäh[e]rung, 2019, Filmstill of Video, exhibited in “Domestic Plants” (2020) at oqbo Gallery, Berlin, Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug.
17Image: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug, Pseudonäh[e]rung, 2019, Filmstill of Video, exhibited in “Domestic Plants” (2020) at oqbo Gallery, Berlin, Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug.
18Image: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug, Pseudonäh[e]rung, 2019, Filmstill of Video, exhibited in “Domestic Plants” (2020) at oqbo Gallery, Berlin, Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu and Lucia Krug.
19Image: Agrina Vllasaliu, My Father, 2017, Smartphone Video, Projector, transparent Paper, variable size, Videolink: dropbox.com/s/my-father, exhibited in “Rundgang” (2017) at the University of Arts, Berlin, Germany, Photocredit: Agrina Vllasaliu.
20Image: Agrina Vllasaliu, ICD10 WHO 2019: F98.8, 2019, 10x 100 x 100 cm Kinetic sculpture , transparent paper, bone glue, canvas frame, 4 vibration motors , worn artificial fingernails, steel, exhibited in “Rundgang” (2019) at the University of Arts, Berlin, Germany, Photocredit: Mateo Contreras Gallego.
21Image: Agrina Vllasaliu, ICD10 WHO 2019: F98.8, 2019, 10x 100 x 100 cm Kinetic sculpture , transparent paper, bone glue, canvas frame, 4 vibration motors , worn artificial fingernails, steel, exhibited in “Rundgang” (2019) at the University of Arts, Berlin, Germany, Photocredit: Mateo Contreras Gallego.
— lindur më 1990 në Prishtinë – u rrit në Berlin. Ajo ka jetuar mes kulturave shqiptare dhe gjermane që nga mosha dy vjeçare. Prindërit e saj, të cilët kanë lindur dhe janë rritur në Kosovë, vendosën të lënë vendin më 1992 për shkak të situatës jostabile politike në Kosovë. Nga vitet 2012-2022, Vllasaliu studioi Art dhe Gjeografi (M.Ed.), dhe që atëherë ajo ka ligjëruar në një shkollë të mesme në Berlin, dhe rregullisht ka marrë pjesë në ekspozita artistike. Puna e saj artistike përfshin materiale të ndryshme, si pikturë, fotografi, video, instalacion dhe skulpturë.
Në moshë të re, m’u bë e qartë që do të ndjek karrierë në arte në të ardhmen. Duke eksperimentuar me mediume të ndryshme artistike, kjo shumë e më shumë u bë një pasion imi, dhe në të njëjtën kohë, një strehë emocionale. Për kohë shumë të gjatë, dëshira ime më e thellë ishte të studioj art në një universitet, dhe kjo u bë realitet për mua pas një eksplorimi të gjatë të vetes sime dhe disiplinave të ndryshme, si vizatimi, piktura dhe skulptura.
Qasjet e mia aktuale të artit shkojnë dorë më dorë me arsimimin tim në fushën e gjeografisë në Universitetin Humboldt (Berlin). Kjo e fundit më ka mundësuar të hulumtoj shkencërisht dhe të vë në pikëpyetje proceset sociokulturore dhe proceset fizike gjeografike, përderisa ajo e mëhershmja, arsimimi im në art në Universitetin e Arteve (Berlin), më mundësoi të transferoj rezultatet e hulumtimit në një rrafsh të ri të interpretimit. Interesat e mi qëndrojnë fuqishëm në fushat e migrimit, koncepteve individuale dhe kolektive të identiteteve, dhe transmetimi i praktikave kulturore dhe narrativave nga perspektiva feministe.
Si fëmij dygjuhësh i prindërve që kishin migruar nga Kosova, unë eksploroj kufijtë mes shtëpisë dhe mëmëdheut, identiteteve dhe kulturave, dhe vendndodhjeve gjithmonë në lëvizje të banimit. Eksplorimi që gjithmonë shfaqet në këto tema shoqëron punën time artistike, e cila gjithmonë sillet rreth shkatërrimit të këtyre koncepteve shumë komplekse, me ndihmën e një llojllojshmërie të gjerë të mediumeve dhe materialeve.
Në punët e mia më të fundit artistike Thaumatrope (2022)12 dhe The Ice Palace (Pallati i Akullt) (2022)345, unë eksploroj proceset e të qënit e rrënjosur dhe zhvendosur në mënyra të ndryshme. Të dy punët shikojnë pozicione të ndryshme në shtëpinë familjare, e cila gradualisht është rindërtuar në Prishtinë pas luftës. Në Thaumatrope, nënkulmi i errët i shtëpisë pasqyrohet në një fotografi të formatit të madh, me një dritë të vogël që hyn nga ana e djathtë, duke zbuluar një pëlhurë të kuqe dhe të bardhë. Duke inskenuar vetën në fotografi si nuse, e hapi narrativën me vetën time paralele e cila asnjëherë nuk e ka lëshuar Kosovën. E karakterizuar nga zbrastësia dhe errësira e nënkulmit, kjo shtëpi gjithashtu bëhet manifestimi i një dëshire të prindërve të mi, e cila asnjëherë nuk u bë realitet: Të kthehem në mëmëdhe dhe në familje.
Në The Ice Palace (Pallati i Akullt) gjithashtu, shpreh një dëshirë timen në mënyrë delikate, e cila gjithmonë rezulton me dëshpërim: Një shtëpi e cila asnjëherë nuk u bë shtëpi. Sekuencat individuale të dhomave të shtëpisë në Prishtinë projektohen në një ngrohës infrakuq, me shpresën e mbushjes së interiorit të shtëpisë me ngrohtësi. Ngrohtësia nuk i referohet vetëm ngrohtësisë fizike, por një ngrohtësie filozofike që një person ndjen kur ai apo ajo ndjen një ndjesi të plotë të përkatësisë në një vend. Ky video instalacion gjithashtu përfshin një stol vet-ngrohës, të vendosur më tutje larg nga sipërfaqja e projeksionit. Një ulëse si mënyrë e kontaktit me një prezencë gjithmonë në ikje të ngrohtësisë. Kjo aludon në një ngrohtësi që një person lë prapa kur lëshon një dhomë, e cila dëshpërimisht mbahet në sipërfaqen e ulëses në terma pastërtisht teknologjike.
Donnerstag (2021)6 është një punim që zbulon një qasje më me humor në praktikën time artistike. Punimi ofron një skenë për një thënie shqipe të cilën e di si nga gjyshja ime por edhe nga nëna nga fëmijëria: Tregoj ujit (Confess to Water). Mateo Gallego Contreras dhe unë inskenojmë përpekjen për t’i folur ujit. Pas një makthi, vazhdimisht dëgjoja këtë thënie fascinuese dhe mendjehollë, dhe kështu dëshiruam që të afrohemi më afër domethënies së saj. Në Donnerstag, dy njerëz zgjasin kokën drejt ujit në një liqen metalik, reptilian, deri sa zhduken në humnerë.
Në instalacionin VirginCare 2.0 (2021)789, hulumtoj mitin e lashtë të himenit, I cili është ruajtur për mijëra vite dhe ende përdoret sot si armë morale kundër grave. Puna në mënyrë eksplicite ka të bëjë me produktin gjithandej në dispozicion të quajtur VirginiaCare110, i cili ka për synim të shërbej si një protezë për të simuluar virgjërinë e grave në ditën e tyre të martesës. Ekzaminimi im i thellë i materialit dhe natyrës së himenit artificial shpiu thuajse në replika identike të produktit, i cili tretet në lavaman në temperaturë 36 °C me ndihmën e ngrohësve rrezatues brenda disa ditëve. Karakteri thuajse laboratorik i këtij instalacioni me lavaman Plexiglass, ngrohës rrezatues, termometër dhe himen artificial, luan me irritimin e shikuesit, për të parë qartazi nëse diçka po dekonstruohet apo rritet në lavaman.
Përvojat e mia në lidhje me projektet e ndryshme ekspozuese në tri vitet e fundit kanë qenë shumë pozitive. Angazhimi me qasje migruese dhe feministe brenda punimeve të mia artistike kanë gjetur një audiencë të fuqishme. Shumë projekte ekspozuese në të cilat kam marrë pjesë shpesh janë organizuar nga një përqindje e lartë e kuratoreve femra apo lidere të projekteve, duke rezultuar me një bashkëpunim shumë të këndshëm dhe reflektiv. Një realitet pak më ndryshe më shoqëroi në Universitetin e Arteve në Berlin. Përderisa përqindja e studenteve femra në universitet ishte më e lartë se përqindja meshkuj, megjithatë artistët meshkuj dukej se kishin sukses më shpejtë dhe më shumë mundësi për ekspozita apo projekte.
Profesoresha ime për një kohë të gjatë, Ursula Neugebauer, gjithmonë mundohej të neutralizoj këtë duke inkurajuar fuqishëm studentet femra dhe gjithmonë duke pasuruar ekspozitat dhe projektet tona me arsimim politik feminist. Ndikimi i profesoreshës sime më shoqëroi për disa vite në universitet dhe, më ka ndikuar thellë në reflektimin tim konceptual të punës sime artistike.
Aktualisht, praktimimi i artit më është kufizuar nga puna e mësimdhënies në një shkollë të mesme. Por pasioni im për artin është dhe gjithmonë do të jetë një pasurim edhe si mësimdhënëse në një shkollë të mesme, sepse vetëm përmes përfshirjes konstante në botën e artit, praktika ime artistike dhe angazhimi im diskursiv mund të zhvillohen tutje dhe të veprojnë si një burim për projekte arti me fëmijë dhe të rinjë.
Punët e mia artistike ofrojnë një numër të madh të qëndrimeve politike dhe leximeve që i zbulohen shikuesit për interpretime individuale. Kështu, përmes artit tim, unë dua të krijoj një platformë për diskurse të migrimit, feministe dhe politike, në të cilat mund të marrin pjesë shikuesit. Nga pozita ime si person i disa ndikimeve kulturore dhe aftësive gjuhësore, është e rëndësishme të theksoj problematikat apo temat, dhe të heq ndjenjën që njerëzit janë të vetëm përballë një situate të caktuar. Përmes praktikes sime artistike dhe komunikimit të hapur, dhe një manifestimi fizik të problemeve të caktuara, unë mundohem të dekonstruoj dhe rimendoj mitet e vjetëruara, ngjarjet historike1112131415161718, traumat personale19 si dhe situatat e përditshme2021.
Për shembull, një vemendje posaqërisht e fuqishme i është dhënë punës sime VirginCare 2.0, e cila tashmë është ekpsozuar në gjashtë vende të ndryshme dhe do të marrë pjesë edhe në një projekt tjetër në Berlin më 2023. Kjo punë kombinon disa diskurse të ndryshme, e cila disi i la shikuesit të shtangur. Në këtë punim, momenti i shokimit nuk është përdorur në mënyrë efektive, përkundrazi. VirginCare 2.0 ia del të artikuloj një qëndrim shumë specifik, duke iu referuar një realiteti të ashpër të shumë grave nëpër botë. Ai dekonstruon një pjesë të trupit të femrës, duke kritikuar prodhimin kapitalist të një proteze të tillë, dhe i drejtohet një instrumentalizimi të qëllimshëm të fuqisë drejt grave. Produkti reklamohet dhe shitet si një lloj shpëtimi për gratë në nevojë të rëndë, kështu në proces vetëm sa duke forcuar nocionet patriarkale të cilat prodhojnë imazhin e idealizuar të një gruaje.
Në punimet Thaumatrope dhe The Ice Palace, shikuesit i kërkohet të ndryshoj perspektivën, në mënyrë që të gjejnë veten në botët paralele të cilat janë krijuar. Këto punime vënë në pah fenomene shumë specifike të njerëzve të cilët ndjehen sikur nuk përkasin plotësisht në një kulturë apo një tjetër. Që të dy punimet zbulojnë kalimin e shpeshtë të kufirit në jetën e përditshme të shumë njerëzve me origjinë ndërkulturore. Ky është një sensibilizim i rëndësishëm, i cili shpesh neglizhohet, posaqërisht në rrafshin e politikës. Në fund, duhet të përmendet që secili artist gjithmonë ka mundësinë të bëjë deklarata politike në një vend si Gjermania, përderisa në vende me liri të kufizuar të mendimit apo veprimit, një praktikë e tillë e hapur artistike do të ishte shumë më e vështire të zhvillohet, apo edhe do të kishte pasoja tërësisht të tjera. Me këtë kuptim, dua të bëj të qartë që gjithmonë jam e vetëdijshme mbi këto privilegje dhe, në të njëjtën kohë, dua të veproj në pozicionin tim artistik si një kanal për rrëfime të patreguara të qenieve njerëzore.
1Imazhi: Agrina Vllasaliu, Thaumatrope, 2022, fotografi dixhitale në forex, 225 x 150 x 1 cm, ekspozuar në "Premtimet e gjumit" (2022) në feldfünf në Metropolenhaus Berlin Gjermani, Foto: Mateo Contreras Gallego.11Imazhi: Agrina Vllasaliu, Interneti ka flokë të butë, 2020, Instalimi në madhësi të ndryshueshme, 4 Monitor, Livestream, ekspozuar në “mekanizmi mbrojtës” (2020) në Kunstraum potsdamer Straße, Berlin, Gjermani, Foto: Mateo Gallego Contreras.
