Paulina Włostowska

(born 1987 in Warsaw) is a visual artist interested in the concept of modern ‘visual arts’ of the so-called soc-modernism period, which lasted from the late 1940s to the 1960s. Using a variety of techniques, primarily painting, Włostowska eagerly plays with scale, on the one hand flirting with public space, e.g. in mural designs, signs and advertising lettering, and on the other hand focusing on the possibilities offered by fabric (both painted and printed, as well as woven using the jacquard technique) and low-volume workshop graphics (screen printing, original zines and artist books). In her choice of medium, the artist remains aware of its historical context, which she meticulously analyses and reinterprets, bringing it back to the present day. Paulina Włostowska graduated from the Faculty of Painting at the Academy of Fine Arts in Warsaw in 2012, where she studied under Professor Jarosław Modzelewski. She specialised in traditional textiles under Professor Dorota Grynczel. Her works have been presented at the Museum of Modern Art in Warsaw, the Gdańsk City Gallery and the Museum of Warsaw, among others. She collaborates with the Polana Institute gallery, with which she has organised, among others, the solo exhibitions ‘Epifania Parerga’ in Petrykozy (2021) and ‘Papieroplastyka’ in Warsaw (2020), and with the Razem Pamoja Foundation, among others, on the Salle’d Arte outdoor sculpture project in Tychy. As part of a scholarship from the Minister of Culture for 2022, the artist completed the Colour and Light Workshop project at the Linen Museum in Żyrardów. In 2024, she was nominated for the Queen Sonja Print Award.

In my work, I try to establish a dialogue with archival objects that remain in a state of limbo. I draw on a very rich context of materials, often related to the legacy of other artists, historical places or a specific technique that is relevant to my subject of research. The potential new mechanisms of functioning of the found and analysed objects become a source of inspiration for my paintings, murals, prints, sculptures, textiles, photographs and drawings.

Currently, I am focusing on reviving the paradigm of modern ‘visual arts’, mainly from the area of so-called post-war socialist modernism of the 1950s and 1960s. Combining various genres of modern painting and graphic design, which often flirt with the public sphere, I engage with scales and various traditional techniques — wall painting, hand-made advertising signs, screen printing, painted and printed fabrics, hand-woven and jacquard fabrics, as well as self-published editions and zines.

The aspect of craftsmanship is important in my work, e.g. in hand-weaving tapestries. I paint most of my pictures using the traditional egg tempera technique, which involves the application of technological knowledge and a lengthy process. In my mural practice, I also draw on my experience of working on advertising murals. 1 Some of the works, such as surface-painted fabrics, and most of the murals, e.g. Spółdzielnia Prac Malarskich 2 in the interior of the Museum of Warsaw in 2023, are created using a Renaissance method known as ‘przepróchy’. I transfer the drawing onto paper on a 1:1 scale, which then becomes a template with perforated lines and allows me to transfer the pattern directly onto the wall. When it comes to graphic techniques, I am familiar with DIY collective printing and have used this approach many times. Together with a group of artist friends, we initiated an independent printing project, publishing screen-printed publications accompanying a series of independent exhibitions between 2014 and 2017. This experience led me to define my individual graphic practice and related skills. In my recent projects, I have been developing the technique of screen printing on paper and fabric. Some of the works I print myself, others in close collaboration with a professional screen printing studio (Phu Sitex).

The theme of scale and spatial forms is also interesting to me in my work with small-format geometric sketches and their large-format realisations, as in the case of the work Salle d’Arte 3, created in collaboration with the Razem Pamoja Foundation, which will be inaugurated in a high school in Tychy in 2024. Some objects, such as the work from the 2021 exhibition Epifania Parerga at the Polana Institute, refer to the broad forms of presence and function of fabrics in the field of upholstery and bookbinding. Applying prints to large-format fabrics allows me to engage with the spatial context. In the project Zakład barwy i światła 45, I presented printed fabrics in the form of a large, horizontal composition of an abstract frieze, which divided and redefined the existing exhibition space. This project took place in a former linen factory in Żyrardów, a town that was a very important centre for the large-scale production of linen, jacquard and industrial fabrics since the 1830s. After familiarising myself with the factory’s textile archive, I was able to interpret selected patterns of modern textile prints and jacquards from the post-war period, as well as the graphic designs of some pattern books, packaging and textile warehouses. In my project, I focused primarily on the work of many significant, but in my opinion, insufficiently recognised female artists and designers who collaborated with the Żyrardów Linen Factory, the Institute of Industrial Design or were associated with the so-called ‘Polish school of textiles’ from the mid-1940s to the 1970s. 6

Both painting and hand drawing, found in graphic and design, have always been important in my practice. They put me in a special relationship with materiality, as well as with all the paper and textile archives I study. Most of these archives are now useless and obscure due to changes in industrial technologies. This situation allows me to create my own research-based, contemporary commentary on the new meanings of materiality and craftsmanship. 78910

This text was written in collaboration with Romuald Demidenko (2024).

1Photo: Paulina Włostowska, WWB 14, mural, 2021, Museum of Modern Art in Warsaw. Photo: Daniel Chrobak. Courtesy of the artist.
2Photo: Paulina Włostowska, Spółdzielnia Prac Malarskich, exhibition view 2023, Museum of Warsaw. Photo: Tomasz Kaczor. Courtesy of the artist.
3Photo: Paulina Włostowska, Salle d’Arte, 2024, Razem Pamoja Foundation, Tychy. Photo from the artist’s archive. Courtesy of the artist.
4Photo: Paulina Włostowska, Zakład Barwy i Światła, exhibition view, 2022, Museum of Textile, Żyrardów. Photo: Anna Zagrodzka. Courtesy of the artist.
5Photo: Paulina Włostowska, Zakłady żyrardowskie, mural, 2022, Museum of Textile, Żyrardów. Photo: Anna Zagrodzka. Courtesy of the artist.
6Photo: Paulina Włostowska, From Abstraction to Abstraction, exhibition view, 2022, Stefan Gierowski Foundation. Photo: Adam Gut. Courtesy of the artist.
7Photo: Paulina Włostowska, Green Years, exhibition view, 2024, Polana Institute. Photo: Jędrzej Sokołowski. Courtesy of the artist.
8Photo: Paulina Włostowska, Paper Art, sign and shop window, 2020, Polana Institute. Photo: Przemysław Nieciecki/PION. Courtesy of the artist.
9Photo: From the artist’s archive, 2019. Photo: Michał Szczęsny Szuwar. Courtesy of the artist.
10Photo: Paulina Włostowska, Synthetic Materials, painting materials and their application, exhibition view, 2019, Zachęta Projects Space. Photo: Anna Zagrodzka. Courtesy of the artist.

– ur. 1987 w Warszawie – artystka wizualna, zainteresowana pojęciem nowoczesnych „sztuk plastycznych” okresu tzw. soc-modernizmu, trwającego od końca lat 40. po lata 60. XX w. Stosując różnorodne techniki, przede wszystkim malarskie, Włostowska chętnie gra skalą, z jednej strony flirtując z przestrzenią publiczną np. w projektach murali czy szyldów i liternictwa reklamowego, z drugiej zaś – skupiając się na możliwościach, jakie daje tkanina (zarówno malowana i drukowana, jak i tkana w technice żakardu) czy niskonakładowa grafika warsztatowa (sitodruk, autorskie ziny i artist booki). W doborze medium artystka pozostaje świadoma jego historycznego kontekstu, który skrupulatnie analizuje i reinterpretuje, przywracając je współczesności. Paulina Włostowska obroniła dyplom na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w 2012 roku w pracowni profesora Jarosława Modzelewskiego. Uzyskała specjalizację w pracowni tkaniny tradycyjnej prof. Doroty Grynczel. Jej prace były prezentowane m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Gdańskiej Galerii Miejskiej oraz w Muzeum Warszawy. Współpracuje z galerią Polana Institute, z którą zrealizowała m. in. wystawy indywidualne „Epifania Parerga” w Petrykozach (2021) i „Papieroplastyka” w Warszawie (2020), oraz z Fundacją Razem Pamoja m.in. przy realizacji projektu rzeźby plenerowej Salle’d Arte w Tychach. W ramach stypendium Ministra Kultury za rok 2022 artystka zrealizowała projekt Zakład Barwy i Światła w Muzeum Lniarstwa w Żyrardowie. W 2024 roku została nominowana do nagrody Queen Sonja Print Award.

W swoich pracach staram się nawiązać dialog z obiektami archiwalnymi pozostającymi w pewnym zawieszeniu. Korzystam z bardzo bogatego kontekstu materiałów, często związanych ze spuścizną innych artystek i artystów, miejscami historycznymi lub konkretną techniką, która jest istotna dla mojego przedmiotu badań. Potencjalne nowe mechanizmy funkcjonowania znalezionych i przeanalizowanych obiektów stają się dla mnie źródłem inspiracji do obrazów, murali, grafik, rzeźb, tkanin, fotografii i rysunków.

Obecnie koncentruję się na ożywieniu paradygmatu nowoczesnych „sztuk plastycznych”, głównie z obszaru tzw. powojennego socmodernizmu lat 50. i 60. XX wieku. Łącząc różne gatunki nowoczesnego malarstwa i projektowania graficznego, które często flirtują ze sferą publiczną, angażuję skale i różne techniki tradycyjne — malarstwo ścienne, ręcznie wykonane napisy reklamowe, sitodruk, tkaniny zarówno malowane, jak i drukowane, tkane ręcznie oraz w technice żakardowej, a także samodzielnie wydawane edycje i ziny.

Aspekt rękodzieła jest ważny w mojej pracy, np przy tkaniu ręcznym gobelinów. Większość moich obrazów maluję przy użyciu tradycyjnej techniki tempery żółtkowej, co wiąże się z zastosowaniem wiedzy technologicznej i wydłużonym procesem. Także w praktyce związanej z muralem sięgam do swojego doświadczenia związanego z pracą przy muralu reklamowym1. Niektóre z prac tak jak tkaniny malowane powierzchniowo, a większość z murali, np. Spółdzielnia Prac Malarskich2 we wnętrzu Muzeum Warszawy w 2023 roku — powstaje przy pomocy renesansowej metody, tzw. przepróchy. Przenoszę rysunek na papier w skali 1:1, który następnie staje się szablonem z przedziurkowanych linii i umożliwia mi przełożenie wzoru bezpośrednio na ścianę. Jeśli chodzi o techniki graficzne bliskie jest mi działanie kolektywnego druku DIY i wielokrotnie korzystałem z tego podejścia. Wraz z grupą zaprzyjaźnionych osób artystycznych wspólnie zainicjowaliśmy niezależny druk, wydając publikacje drukowane metodą sitodruku towarzyszące cyklom niezależnych wystaw na przestrzeni lat 2014—2017. To doświadczenie doprowadziło mnie do określenia indywidualnej praktyki graficznej i związanych z tym umiejętności. W moich ostatnich projektach rozwijam technikę sitodruku na papierze i tkaninach. Niektóre prace drukuję samodzielnie, inne w ścisłej współpracy z profesjonalną pracownią sitodruku (Phu Sitex).

Temat skali i form przestrzennych jest dla mnie interesujący również w pracy z geometrycznymi szkicami małego formatu i jego wielkoformatowymi realizacjami jak w przypadku pracy Salle d’Arte3, wykonanej przy współpracy z Fundacja Razem Pamoja, której inauguracja ma miejsce w przestrzeni liceum w Tychach w 2024 roku. Niektóre obiekty, jak np. praca z wystawy Epifania Parerga z 2021 roku z Polana Institute nawiązują do szerokich form obecności i funkcjonowania tkanin w dziedzinie tapicerstwa i introligatorstwa. Nanoszenie nadruków na wielkoformatowe tkaniny daje mi możliwość zaangażowania się w kontekst przestrzenny. W projekcie Zakład barwy i światła45 zaprezentowałam drukowane tkaniny w formie dużej, poziomej, kompozycji abstrakcyjnego fryzu, która podzieliła i przedefiniowała zastaną salę wystawienniczą. Projekt ten miał miejsce w dawnej fabryce lniarstwa w Żyrardowie — mieście, które było bardzo ważnym miejscem produkcji tkanin lnianych, żakardowych i przemysłowych drukowanych na dużą skalę od lat 30. XIX wieku. Po zapoznaniu się z archiwum tekstylnym fabryki mogłam zinterpretować wybrane wzory nowoczesnych druków tekstylnych i żakardów z lat powojennych, a także projekty graficzne niektórych wzorników, opakowań i magazynów włókienniczych. W projekcie skupiłam się przede wszystkim na pracach wielu znaczących, ale w moim odczuciu, niedostatecznie rozpoznanych artystek i projektantek, które współpracowały z Żyrardowskimi Zakładami Lniarskimi, Instytutem Wzornictwa Przemysłowego lub były związane z tak zwaną „polską szkołą tkaniny” od połowy lat 40. do 70. XX wieku6.

Zarówno malarstwo, jak i odręczny rysunek, odnajdywany w projektowaniu graficznym i wzorniczym zawsze były ważne w mojej praktyce. Stawiają mnie w szczególnej relacji z materialnością, a także ze wszystkimi archiwami papierowymi i tekstylnymi, które badam. Większość tych archiwów jest dziś bezużyteczna i niejasna ze względu na zmiany zachodzące w technologiach przemysłowych. Ta sytuacja pozwala mi na stworzenie własnego, badawczego, współczesnego komentarza na temat nowych znaczeń materialności i rękodzieła78.

Tekst powstał we współpracy z Romualdem Demidenko (2024).

1Zdjęcie: Paulina Włostowska, WWB 14, mural, 2021, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Fot. Daniel Chrobak. Dzięki uprzejmości artystki.
2Zdjęcie: Paulina Włostowska, Spółdzielnia Prac Malarskich, widok wystawy 2023, Muzeum Warszawy. Fot. Tomasz Kaczor. Dzięki uprzejmości artystki.
3Zdjęcie: Paulina Włostowska, Salle d’Arte, 2024, Fundacja Razem Pamoja, Tychy. Fot. z archiwum artystki. Dzięki uprzejmości artystki.
4Zdjęcie: Paulina Włostowska, Zakład Barwy i Światła, widok wystawy, 2022, Muzeum Lniarstwa, Żyrardów. Fot. Anna Zagrodzka. Dzięki uprzejmości artystki.
5Zdjęcie: Paulina Włostowska, Zakłady żyrardowskie, mural, 2022, Muzeum Lniarstwa, Żyrardów. Fot. Anna Zagrodzka. Dzięki uprzejmości artystki.
6Zdjęcie: Paulina Włostowska, Od abstrakcji do abstrakcji, widok wystawy, 2022, Fundacja Stefana Gierowskiego. Fot. Adam Gut. Dzięki uprzejmości artystki.
7Zdjęcie: Paulina Włostowska, Zielone lata, widok wystawy, 2024, Polana Institute. Fot. Jędrzej Sokołowski. Dzięki uprzejmości artystki.

8Zdjęcie: Paulina Włostowska, Papieroplastyka, szyld i witryna, 2020, Polana Institute. Fot. Przemysław Nieciecki/PION. Dzięki uprzejmości artystki..
9Zdjęcie: Z archiwum artystki, 2019. Fot. Michał Szczęsny Szuwar. Dzięki uprzejmości artystki.
10Zdjęcie: Paulina Włostowska, Tworzywa Sztuczne, materiały malarskie i ich zastosowanie, widok wystawy, 2019, Miejsce Projektów Zachęty. Fot. Anna Zagrodzka. Dzięki uprzejmości artystki.