Małgorzata Goliszewska
– born in 1985 in Szczecin – is an interdisciplinary documentary filmmaker in the process of constant transformation. Her art blends seamlessly with her private life.
For me, art has always been a tool for asking questions – to myself and to the world. Questions that would be difficult to answer in any other way. And these answers I need every time for further transformation in the journey called life.
If I start doing what my loved ones expect – believe their criticism and stop doing what they complain about – will I finally be accepted?1
How much can one lose oneself in one’s own fear-driven ideas of reality? How much can one trust the world?2
What a randomly met lonely pensioner can teach me about love?3
What if I had been born at the same time but in a different country?4
What capitalism has to say to me?5
Can I hear the world?6
Can people older than me teach me something about relationships and love?78
Does UFOs exist?9
Why is it so hard to be a daughter? Will being a mother be even more difficult? Besides… you have to be with a man first though… How?10
Who was I 17 years ago? Is there anyone who remembers this at all? Does it even matter?11
People are good, right?12
I was most often helped in my search for answers by documentaries, in various forms13. At first, these were film and photographic forms. Then I started looking for other means of documentary expression, such as poetry14 and performance, and finally sound – first I documented my own talking in my sleep15, and later, with the help of a symphony orchestra, I illustrated events taking place in the world at a given moment.
I am interested in exploring and expanding the boundaries of documentary and working directly with other people. Most of the time there is very little creation in my art, it is rather a documentation of life on a scale of 1:1. Usually the very fact of the occurrence of given events constitutes art. What can be seen later in the gallery is only a taste, an attempt to present these past, dead moments. I believe that art does not need to be created – it is already there, always and everywhere, and you can take part in it. More than someone who creates new worlds, I feel I am someone who participates in a world that is already there16.
Text created in collaboration with Maja Demska (2020).
1Image: Małgorzata Goliszewska, Dress me, 2010, documentary, 16’, see: ninateka.pl/film/ksw-malgorzata-goliszewska-ubierz-mnie. Courtesy of the artist.2Image: Małgorzata Goliszewska, I’ll call you when I get there, 2013, documentary, 20’, see: youtube.com/watch?v=r80kN98Jzx0&feature=emb_logo&ab_channel=chl03one. Courtesy of the artist.
3Image: Małgorzata Goliszewska, Such a type of bird, 2011, documentary, 12’, poster design Agata Królak, see: vimeo.com/34617416. Courtesy of the artist.
4Image: Małgorzata Goliszewska, Twins, 2014 – present, performance, photo by Paulina Czarnecka. Courtesy of the artist.
5Image: Małgorzata Goliszewska, Messages (I am coming), 2014, video-performance, see: youtube.com/watch?v=-GrbM3n2BQA&ab_channel=chl03one. Courtesy of the artist.
6Image: Małgorzata Goliszewska, 2019 score, 20189, documentary piece for orchestra, score, see: issuu.com/magoatagoliszeska/docs/2019_score_final-kopia. Courtesy of the artist.
7Image: Małgorzata Goliszewska, I miss no one, 2018, video performance, photo Tytus Szabelski, see: youtube.com/watch?v=A13At0Z173o&list=UUDw8F5PJqwfjDCnpAn12i2Q&index=42&ab_channel=Ma%C5%82gorzataGoliszewska. Courtesy of the artist.
8Image: Małgorzata Goliszewska (co-directed with Kasia Mateja), Lesson of Love, 2019, documentary, 75’, prod. HBO, see: filmweb.pl/film/Lekcja+mi%C5%82o%C5%9Bci-2019-856784 facebook.com/LessonsofLoveDoc/. Courtesy of the artist.
9Image: Małgorzata Goliszewska, Hi and thanks for the fish, 2015, solo exhibition, CCA Ujazdowski, Warsaw, photo Bartosz Górka, see: u-jazdowski.pl/program/project-room/malgorzata-goliszewska?tid=t_content issuu.com/magoatagoliszeska/docs/so_long___thanks_for_all_the_fish_o/. Courtesy of the artist.
10Image: Małgorzata Goliszewska, I Wish You the Best, 2018, solo exhibition, CCA Kronika, Bytom and BWA, Zielona Góra, photo Marcin Wysocki, see: kronika.org.pl/wystawy/wystawy-bie%C5%BC%C4%85ce/item/977-malgorzata-goliszewska-ja-ci-zycze-jak-najlepiej. Courtesy of the artist.
11Małgorzata Goliszewska, Eighteen, 2013, video, 20', see: youtu.be/RbssfX8e8mQ. Courtesy of the artist.
12Małgorzata Goliszewska (together with Szymon Wojtyła and Justyna Popławska – Dracena Collective), Profesjonał [Professionss], 2018, installation and performance, Survival Festival, Wrocław, 2018, see: archiwum.survival.art.pl/profesjonal/. Courtesy of the artist.
13Image: Małgorzata Goliszewska, gosia basia marysia, 2010, series of photographs. Courtesy of the artist.
14Image: Małgorzata Goliszewska, EVERYTHING, 2013, a video series and a volume of documentary poetry, see: issuu.com/magoatagoliszeska/docs/wszystko_db and youtube.com/watch?v=TzMfW1BtE-. Courtesy of the artist.
15Image: Małgorzata Goliszewska, in a sleep, 2013 – present, audio-performance, see: super-label.bandcamp.com/album/ostatnia-i-pierwsza-osoba-musi-mie-psa. Courtesy of the artist.
16See: vod.tvp.pl/video/videofan,malgorzata-goliszewska,39052073/
– urodzona w 1985, Szczecin – dokumentalistka interdyscyplinarna w procesie nieustannej transformacji. Jej sztuka płynnie miesza się z życiem prywatnym.
Sztuka od zawsze była i jest dla mnie narzędziem do zadawania pytań – sobie i światu. Pytań, na które trudno byłoby uzyskać odpowiedź w inny sposób. A odpowiedzi te za każdym razem są mi potrzebne do dalszej transformacji w podróży zwanej życiem.
Czy jeśli zacznę robić to, czego oczekują moi bliscy – uwierzę w ich krytykę i przestanę robić to, na co narzekają – to czy w końcu zostanę zaakceptowana?1
Jak bardzo można zatracić się we własnych wyobrażeniach o rzeczywistości napędzanych strachem? Jak bardzo można ufać światu?2
Czego może mnie nauczyć o miłości przypadkowo spotkany samotny emeryt?3
Co by było, gdybym urodziła się w tym samym czasie, ale w innym kraju?4
Co ma mi do powiedzenia kapitalizm?5
Czy umiem usłyszeć świat?6
Czy ludzie starsi ode mnie mogą mnie nauczyć czegoś o związkach i miłości?78
Czy UFO istnieje?9
Dlaczego tak trudno być córką? Czy bycie matką będzie jeszcze trudniejsze? Poza tym… najpierw jednak trzeba być z mężczyzną… Jak?10
Kim byłam 17 lat temu? Czy jest ktoś, kto to w ogóle pamięta? Czy to w ogóle ma jakiekolwiek znaczenie?11
Ludzie są dobrzy, prawda?12
Odpowiedzi szukać pomagał mi najczęściej dokument, w różnych formach. Najpierw były to formy filmowe i fotograficzne13. Później zaczęłam szukać innych środków dokumentalnego wyrazu, takich jak poezja14 i performance, a w końcu dźwięk – najpierw dokumentowałam moje własne mówienie przez sen15, a później z pomocą orkiestry symfonicznej ilustrowałam wydarzenia mające miejsce na świecie w danej chwili.
Interesuje mnie badanie i poszerzanie granic dokumentu oraz bezpośrednia praca z drugim człowiekiem. Najczęściej w mojej sztuce niewiele jest kreacji, to raczej dokumentacja życia w skali 1:1. Zazwyczaj sam fakt zaistnienia danych zdarzeń stanowi sztukę. To, co można zobaczyć później w galerii jest już tylko posmakiem, próbą prezentacji tych minionych, umarłych już momentów. Wierzę, że sztuki nie trzeba tworzyć – ona już jest, zawsze i wszędzie, i można wziąć w niej udział. Bardziej niż kimś, kto tworzy nowe światy, czuję się kimś, kto uczestniczy w tym świecie, który już jest16.
Tekst powstał we współpracy z Mają Demską (2020).
1Zdjęcie: Małgorzata Goliszewska, Ubierz mnie, 2010, dokument, 16’, zob. ninateka.pl/film/ksw-malgorzata-goliszewska-ubierz-mnie. Dzięki uprzejmości artystki.12Małgorzata Goliszewska (wraz z Szymonem Wojtyłą i Justyną Popławską – Kolektyw Dracena), Profesjonał, 2018, instalacja i performance, Survival Festiwal, Wrocław, zob. archiwum.survival.art.pl/profesjonal/. Dzięki uprzejmości artystki.
13Zdjęcie: Małgorzata Goliszewska, gosia basia marysia, 2010, seria fotografii. Dzięki uprzejmości artystki.
