Magdalena Ciemierkiewicz
– born in 1992 in Rzeszów. Graduate of the Academy of Fine Arts in Warsaw (2016) and History of Modern Art at the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences (2020). She uses a variety of media including painting, printmaking, collage, photography, fabric and the art book form. She bases her practice on an individual search for spirituality.
The right to hesitate
For several years now, I have considered attempts to face the Christian tradition and the religious system in which I was brought up as one of my most important artistic challenges. At the same time, these are areas that I subject to critical reflection. I was prompted to take up these subjects by my own experiences with religion, which strongly influenced me in my childhood – I was raised in a Catholic family in the Podkarpacie region. In recent years, I have also observed growing social tensions concerning, on the one hand, the discrediting of clericalism, religious thinking, the decline in religiosity, and on the other, the need for an authentic spirituality freed from the supervision of church authoritarianism. Art allows me most fully to find the spiritual dimension of reality, spirituality open to the possibility of non-normative experience, to the diversity of expression. I am guided by intuition, I look for an individual practice, freedom in the use of symbols, images and their reinterpretation is important to me1. In my experience, the carrier of spiritual aura can be a color2 , a form, as well as a place or an encounter with another person.
In 2019, I began working on Krzyż wahania [The Cross of Hesitation].3456 It is a wooden cross, both axes of which are movable, indicating constancy as the foundation of the religious world. In the performative action I will move this object giving myself the right to hesitation, separateness and searching, which for me are the essence of metaphysical experience7. At the same time I draw attention to the contemporary image of the Church and I want to question the idea of its homogeneity and immutability, which are often combined with exclusion, lack of tolerance or ignoring of those who hesitate, think, live or love differently.
One of the works in which I continue to address issues of spirituality is The Curtain891011 , which I have been working on since 2016. The work is an experiment in which I question the essence of meditation and ritual and put myself to the test of perseverance and consistency. The veil is a fabric embroidered with tiny black beads, and working on it involves the daily, painstaking repetition of one activity – densely sewing the beads until it is completely covered. The work is closely connected with my private space, and when it is finished, it will hang in the window of my room, where I have been documenting the process of its creation for years121314.
An important experience for me was an encounter with the world of Islam, which was reflected in the work The Road to Baghdad (2018)15. It is a concept of anti-monument, in which a thread of 2816 km – the distance between Warsaw and Baghdad – is to be compressed into a cuboid form. The choice of these two cities is related to my private history and the destruction of the relationship that was born between me and a Muslim man I met during his studies in Warsaw. Our history coincided with the rise of resentment and even hatred towards Muslims in Poland. The work stems from a desire to materialize the physical and touch the cultural distance that separated us. Through this relationship, I have personally experienced how difficult it is to reconcile two religious worlds, yet how much they have in common. Here, as in other works, the perspective of a private, “small story” is important to me, whose characters often bear the cost of grand narratives and conflicts.
Looking for alternative forms of spirituality, I became interested in the building of an abandoned Orthodox church161718 in Subcarpathia, which I have been visiting and photographing since 2019.
This devastated Greek Catholic temple, surrounded by a dilapidated cemetery, represents the periphery of official doctrine. Courtesy of the priest of the parish where the temple is located, I visit and photograph the site while gathering material for a photography book. The church appeared as a symbolic context for my work. The means of expression that I use come from different traditions. I combine and juxtapose them to create multi-threaded narratives. The technique I often use and which in a way symbolizes this multithreadedness is collage. In Bad Tales1920212223 I collected collages from 2013 -2018, which were created from old black and white magazines, anonymous photographs, or newspaper fragments and art reproductions. By combining discarded fragments of old visuality, I try to return to what lies in the subconscious and what shaped me in my childhood. In the series of collages Polish Painting (2020)242526 I use black and white reproductions of old art, especially on religious themes27. In these works I use figures, faces and gestures from old paintings and put them in new juxtapositions using, among others, the ebru painting technique traditional in Middle Eastern cultures.
The text was written in cooperation with Joanna Ruszczyk (2020).
1Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Pietà, 2020, collage ebru. Courtesy of the artist.2See: ciemierkiewicz.net/tondos
3Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Krzyż wahania, 2020. Courtesy of the artist.
4Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Krzyż wahania, 2020. Courtesy of the artist.
5Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Krzyż wahania, 2020. Courtesy of the artist.
6See: ciemierkiewicz.net/thecrossofhesitation
7Richard Kearney, Bóg po Bogu, eds. Znak, No 781
8Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Zasłona, 2019. Courtesy of the artist.
9Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Zasłona, 2018. Courtesy of the artist.
10See: ciemierkiewicz.net/theveil
11See: vimeo.com/482336755 and youtube.com/watch?v=b5tY4B6T3rA
12Private space appeared in my works for the first time in Mirrors (black mirrored objects and a series of photographs of the interior of my room in a mirror reflection) in 2016.
13Magdalena Ciemierkiewicz, State of Concentration, 2017, individual exhibition, Promotion Gallery, see: girlsroom.pl/zycie/6907-czas-na-sztuke-luty-2017
14Jolanta Brach Czaina, Szczeliny Istnienia [The Cracks of Existence], eds. Dowody na Istnienie [Evidence of Existence], 2018
15Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Droga do Bagdadu, 2017, drawing, thread. Courtesy of the artist.
16Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Projekt Locum, 2019, photography. Courtesy of the artist.
17Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Projekt Locum, 2019, photography. Courtesy of the artist.
18See: ciemierkiewicz.net/locumproject
19Image: Magdalena Ciemierkiewicz, Doomer, collage, 2015. Courtesy of the artist.
20Image: Magdalena Ciemierkiewicz, bez tytułu, collage, 2015. Courtesy of the artist.
21Magdalena Ciemierkiewicz, Bad Tales, 2019, solo exhibition, 81 Stopni, Warsaw, see: 81stopni.pl/post/187898342633/magdalena-ciemierkiewicz-z%C5%82e-bajki-evil-tales
22Magdalena Ciemierkiewicz, DADA Tak? Tak!, 2016, group exhibition, Galeria Biała in Lublin, see: biala.art.pl/dada-tak-tak/
23See: ciemierkiewicz.net/collages
24Image: Magdalena Ciemierkiewicz, The Viewer, 2020, collage ebru. Courtesy of the artist.
25See: instagram.com/p/CDMGeh9nD7e/
26See: ciemierkiewicz.net/hellandheavenfortuneseriesofcollages
27Michał Walicki, Malarstwo Polskie Gotyk. Renesans. Wczesny Manieryzm, Aurgiga Oficyna Wydawnicza, Warsaw, 1961
– urodzona w 1992 roku w Rzeszowie. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2016) oraz Historii sztuki nowoczesnej w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk (2020). Wykorzystuje różne media, m.in. malarstwo, grafikę, kolaż, fotografię, tkaninę i książkę artystyczną. Swoją praktykę opiera na indywidualnym poszukiwaniu duchowości.
Prawo do wahania
Próby zmierzenia się z chrześcijańską tradycją i systemem religijnym, w którym zostałam wychowana, uznaję od kilku lat za jedno z moich najważniejszych wyzwań artystycznych. Jednocześnie są to obszary, które poddaję krytycznej refleksji. Do podjęcia tych tematów skłoniły mnie własne doświadczenia związane z religią, która mocno wpłynęła na mnie w dzieciństwie — wychowałam się w katolickiej rodzinie na Podkarpaciu. W ostatnich latach obserwuję też narastające napięcia społeczne dotyczące z jednej strony kompromitacji klerykalizmu, myślenia religijnego, spadku religijności a z drugiej potrzebę autentycznej duchowości wyzwolonej spod nadzoru kościelnego autorytaryzmu. Sztuka najpełniej pozwala mi na odnajdowanie duchowego wymiaru rzeczywistości, duchowości otwartej na możliwość nienormatywnego przeżywania, na różnorodność ekspresji. Kieruję się intuicją, szukam indywidualnej praktyki, ważna jest dla mnie swoboda w korzystaniu z symboli, obrazów i ich reinterpretacji1. W moich doświadczeniach nośnikiem duchowej aury może być kolor2, forma, a także miejsce, czy spotkanie z drugim człowiekiem.
W 2019 roku rozpoczęłam pracę nad Krzyżem wahania3456. Jest to drewniany krzyż, którego obie osie będące wyznacznikiem stałości jako fundamentu religijnego świata, są ruchome. W działaniu performatywnym będę poruszać tym obiektem dając sobie prawo do wahania, odrębności i poszukiwania, które są dla mnie istotą metafizycznego doświadczenia7. Jednocześnie zwracam uwagę na współczesny obraz Kościoła i chcę poddać w wątpliwość ideę jego jednorodności i niezmienności, które często łączą się z wykluczeniem, brakiem tolerancji lub pomijaniem tych, którzy się wahają, a także myślą, żyją, czy kochają inaczej.
Jedną z prac, w której kontynuuję zagadnienia związane z duchowością jest Zasłona891011, nad którą pracuję od 2016 roku. Praca jest eksperymentem, w którym zadaję pytanie o istotę medytacji i obrzędu oraz poddaję się próbie wytrwałości i konsekwencji. Zasłona to haftowana drobnymi, czarnymi koralikami tkanina, a praca nad nią polega na codziennym, żmudnym powtarzaniu jednej czynności – gęstym wszywaniu koralików do momentu całkowitego jej pokrycia. Praca jest ściśle związana z przestrzenią prywatną, a po ukończeniu zawiśnie w oknie mojego pokoju, gdzie od lat prowadzę dokumentację procesu jej powstawania121314.
Ważnym doświadczeniem było dla mnie spotkanie ze światem Islamu, co znalazło odbicie w pracy Droga do Bagdadu (2018)15. To koncepcja anty-pomnika, w której nić o długości 2816 km – odległość pomiędzy Warszawą a Bagdadem – ma zostać sprasowana w formę prostopadłościanu. Wybór tych dwóch miast związany jest z moją prywatną historią i destrukcją relacji, która zrodziła się między mną a Muzułmaninem poznanym podczas jego studiów w Warszawie. Nasza historia zbiegła się w czasie z wzrostem niechęci, a nawet nienawiścią wobec Muzułmanów w Polsce. Praca wynika z chęci zmaterializowania fizycznej i dotknięcia kulturowej odległości, która nas rozdzieliła. Dzięki tej relacji osobiście doświadczyłam, jak trudne jest pogodzenie dwóch religijnych światów, a jednocześnie jak wiele mają one ze sobą wspólnego. Tu, podobnie jak w innych pracach, ważna jest dla mnie perspektywa prywatnej, „małej historii”, której bohaterowie często ponoszą koszty wielkich narracji i konfliktów.
Poszukując alternatywnych form duchowości zainteresowałam się budynkiem opuszczonej cerkwi161718 na Podkarpaciu, którą odwiedzam i fotografuję od 2019 roku. Ta zdewastowana grekokatolicka świątynia, otoczona przez zniszczony cmentarz, reprezentuje peryferie oficjalnej doktryny. Dzięki uprzejmości proboszcza parafii, na której terenie znajduje się świątynia, odwiedzam i fotografuję to miejsce gromadząc materiały do książki fotograficznej. Cerkiew zaistniała jako symboliczny kontekst dla moich prac.
Środki wyrazu, których używam wywodzą się z różnych tradycji. Łączę je, zestawiam tworząc wielowątkowe narracje. Techniką, po którą często sięgam i która w pewien sposób symbolizuje tą wielowątkowość, jest kolaż. W Złych bajkach1920212223 zebrałam kolaże z lat 2013 -2018, które powstały ze starych, czarno białych magazynów, anonimowych fotografii, czy fragmentów gazet i reprodukcji dzieł sztuki. Łącząc porzucone fragmenty dawnej wizualności próbuję powrócić do tego, co tkwi w podświadomości i co ukształtowało mnie w dzieciństwie. W serii kolaży Malarstwo polskie (2020)242526 korzystam z czarno białych reprodukcji dawnej sztuki, szczególnie o tematyce religijnej27. W pracach tych wykorzystuję postacie, twarze i gesty pochodzące z dawnych obrazów, umieszczam je w nowych zestawieniach m.in. wykorzystując tradycyjną w kulturach bliskiego wschodu technikę malarstwa na wodzie ebru.
Tekst powstał we współpracy z Joanną Ruszczyk (2020).
1Zdjęcie: Magdalena Ciemierkiewicz, Pietà, 2020, kolaż ebru. Dzięki uprzejmości artystki.3Zdjęcie: Magdalena Ciemierkiewicz, Krzyż wahania, 2020. Dzięki uprzejmości artystki.
7Richard Kearney, Bóg po Bogu, wyd. Znak, Nr 781.
8Zdjęcie: Magdalena Ciemierkiewicz, Zasłona, 2019. Dzięki uprzejmości artystki.
11Zob. vimeo.com/482336755 oraz youtube.com/watch?v=b5tY4B6T3rA
12Przestrzeń prywatna pojawiła się w moich pracach po raz pierwszy w Lustrach (czarne lustrzane obiekty oraz seria fotografii wnętrza mojego pokoju w lustrzanym odbiciu) w 2016 r.
14Jolanta Brach Czaina, Szczeliny Istnienia, 2018, wyd. Dowody na Istnienie. Dzięki uprzejmości artystki
15Zdjęcie: Magdalena Ciemierkiewicz, Droga do Bagdadu, 2017, rysunek, nić. Dzięki uprzejmości artystki.
19Zdjęcie: Magdalena Ciemierkiewicz, Doomer, 2015, kolaż. Dzięki uprzejmości artystki.
22Magdalena Ciemierkiewicz, DADA Tak? Tak!, 2016, wystawa zbiorowa, Galeria Biała w Lublinie, zob. biala.art.pl/dada-tak-tak/
23Zob. ciemierkiewicz.net/collages
24Zdjęcie: Magdalena Ciemierkiewicz, The Viewer, 2020, kolaż ebru. Dzięki uprzejmości artystki.
26Zob. ciemierkiewicz.net/hellandheavenfortuneseriesofcollages
27Michał Walicki, Malarstwo Polskie Gotyk. Renesans. Wczesny Manieryzm, wyd. Aurgiga Oficyna Wydawnicza w Warszawie, 1961
