Agnieszka Grodzińska
— author of installations, spatial projects, paintings, drawings and textile works. In her work, she transforms found images and objects, and is interested in multiplication, mechanisms of reproduction, and the social and individual systematisation of the entropy of reality. She is the author and co-author of artistic and scientific publications. She is also involved in teaching and runs a studio at the Faculty of Painting at the Academy of Art in Szczecin. She has participated in solo and group exhibitions in Poland and abroad, in venues such as Galeria Studio in Warsaw, Galeria Rodriguez in Poznań, Galeria Pragovka, Jedna Dva Tři Gallery, FUTURA Gallery in Prague, Christine König Galerie in Vienna, and Inda Gallery in Budapest. She is a two-time scholarship holder of the Ministry of Culture and National Heritage (2009, 2011) and the Visegrad Fund programme (2016, 2018). She has participated in the Petrohradská kolektiv residency programme in Prague (2023), Art in General, Visegrad Fund Scholarship in New York (2019), and a residency as part of the Art Festa Festival in Gyeongju, South Korea (2019).
https://agnieszkagrodzinska.com
I work by observing places and flat surfaces, walking, arranging things, considering layers of reality in relation to each other. However, I see the process as having to be quick and agile — you approach, connect, juxtapose. You blend things together in this particular configuration, and then introduce it into space.
I also work with archives, but I resist the logic of the accepted systematisation schemes. An image I encounter provokes me to explore the potential of its use in a new context. I am interested in boundaries: works from just before the advent of digitalisation or those that cannot be fully documented.
In my studio, I enter into a symbiosis with the photocopier, using light and carbon powder to draw. Objects, their reproductions or fragments of reality are captured and flattened, combined into new wholes or fragmented. The photocopied collage allows me to stretch the boundaries of the image, enter the macro scale of paper and print, perceive the conditions of production and extract socio-geographical information from the artefact I encounter. A detective-like gaze leads to the recognition of the mystery of the gaze that captured it. Looking through and at layers provides a lot of information about ourselves as creative social beings. Stripping the visual fact of its successive layers and breaking it down into parts, shifting its rhythm, provides a basis for thinking and creating images, works or collage installations.
Working with industrial rubber, cut and perforated, has allowed me to use shapes or words on a flat surface that is also an object. The gap, which is both a sign and an opening, allows us to see several layers polyphonically: both in space and in relation to each other. I create a pattern which, when cut out, becomes an opening — a cut-out, and that which comes off — becomes an open shape allowing for new arrangements.
I identify with ambiguity, with a wide spectrum of indefiniteness and unrecognisability. Nowadays, when expressing what you identify with has become the basis of self-promotion, reducing thoughts or actions to easily decodable categories, and identities are flags in every search window for individual keywords, I am most interested in what cannot be seen or named right away. I see places where identification, the boundaries of signs, images and indices are blurred as a huge field for exploration. For me, identification is something halfway between what we desire and what subconsciously seems to be the opposite of our approach. It can also be illusory and changeable over time, impulsive and compulsive in a communal sense.
As with signs, I work with text. I juxtapose words with matter or shape. I work out the rhythm of the massiveness of the message and the singularity of the linguistic structure. I pronounce short sets of words through visual works, multiplying or cutting them, combining them with materials (metal, rubber, paper, fabric). I am interested in patterns, word cuts, mathematics beyond logic, visual mathematics that cuts, trims, adds, multiplies. I work in such a way that each piece can appear in relation to the others, so that it can be considered both individually and as part of a larger whole.
Space, shapes, structures, found text and images, accidental disturbances of matter are the subjects of my visual analytical work. I am fascinated by apertures, production waste, reproducible shapes, and disturbances of rhythm. Spaces: places-collections (factories, kindergartens, offices, schools, the army), grouping and creating communities arranged (at different times and in different concepts) into constructs designed to fulfil specific social goals. I think that, in general, as a species, we are characterised by a historically unchanging belief in duplicability, reproduction and reproductivity.
I create patterns by processing found material, and then use them repeatedly in works made in various media. I use utility signs and instructions — colour and information codes, which, when distorted, blur their unambiguity. What I see as important is the transfer and the ways in which the transferred motif resonates with the material.
I am not interested in refining my creative method, specialisation or professionalisation of the process. On the contrary, creating art seems to me to be the opposite of artistic products with a practical function. Where function abstracts from the obviousness of use, a battle takes place for the meaning of existence beyond the conscious image and the non-real artistic object.
The process should be almost immediate, manifesting itself in action, in the extension of successive possible versions. The effect should be dynamic, easy to transport, possible in any budgetary conditions, giving spontaneity to the action and potentially engaging. An important part of the process is walking around objects — in the studio, the floor is more important than the walls. Objects and scraps thrown underfoot, circumvented, isolated, forming paths and lines. Catch, grab, find, cut out, juxtapose, arrange, layer, cut off, segregate, symmetrise. Provisionally, with glue, thread, string, combine in a new arrangement. See the set and the uniformity. Connect the parts of the new whole.1–10
The text was written in collaboration with Romuald Demidenko (2024).
1Photo: Agnieszka Grodzińska, exhibition view Isolated Parts (Izolowane Części), Motto Berlin, Berlin 2024. Courtesy of the artist.
2Photo: Agnieszka Grodzińska, Whatever happen, never drop a baby, exhibition view Eternal Maze (Wieczny Labirynt), Jedna Dva Tři Gallery, Petrohradská kolektiv, Prague, Czech Republic, 2023. Courtesy of the artist.
3Photo: Agnieszka Grodzińska, ONE WOMAN FACTOR(Y), exhibition view Kim jest Janina Węgrzynowska (Who is Janina Węgrzynowska), BWA Bydgoszcz, Bydgoszcz, 2023. Courtesy of the artist.
4Photo: Agnieszka Grodzińska, ONE WOMAN FACTOR(Y), exhibition view Kim jest Janina Węgrzynowska (Who is Janina Węgrzynowska), BWA Bydgoszcz, Bydgoszcz, 2023. Courtesy of the artist.
5Photo: Agnieszka Grodzińska, One Step Ahead (obraz na płótnie, 2022; painting on canvas); Worker Pearls (obiekty z metalu, 2023; metal objects), exhibition view Blue for Distinction, Red for Correction (Niebieski dla wyróżnienia, czerwony dla korekty), Christine König Gallery, Vienna, 2023. Courtesy of the artist.
6Photo: Agnieszka Grodzińska, exhibition view How the Ruler is Made (Jak powstaje linijka), Rodriguez Gallery, Poznań, 2023. Courtesy of the artist.
7Photo: Agnieszka Grodzińska, series of 12 fabrics and patterns (in duo with Przemysław Piniak as Dublet), exhibition view Dzieciochcij/Babycraver , 2022, Pragovka Gallery, Prague, Czech Republic. Courtesy of the artist.
8Photo: Agnieszka Grodzińska, exhibition view Headquarters. The Act of Factocracy and Co-Desire (Siedziba. Akt Faktokracji i współpożądania), 2022, Pragovka Gallery, Prague, Czech Republic. Courtesy of the artist.
9Photo: Agnieszka Grodzińska, exhibition view Headquarters (Siedziba), 2021, Skala Gallery, Poznań. Courtesy of the artist.
10Photo: Agnieszka Grodzińska, exhibition view CUTOUTS & FALLOUTS (Wycięcia i następstwa), 2024, Institute of Art History, Faculty of Art Sciences, AMU, Willa Wieniawskiego 3, Poznań. Courtesy of the artist.
— autorka instalacji, realizacji przestrzennych, prac malarskich, rysunkowych, tekstylnych. W swoich pracach przekształca obraz i obiekt znaleziony, interesuje ją multiplikacja, mechanizmy reprodukcji oraz społecznego i indywidualnego systematyzowania entropii rzeczywistości. Jest autorką i współautorką publikacji artystycznych i naukowych. Zajmuje się także działalnością dydaktyczną, prowadzi pracownię na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuki w Szczecinie. Brała udział w wystawach solowych i zbiorowych w Polsce i zagranicą, w takich miejscach jak Galeria Studio w Warszawie, Galeria Rodriguez w Poznaniu, Galeria Pragovka, Jedna Dva Tři Gallery, FUTURA Gallery w czeskiej Pradze, Christine König Galerie w Wiedniu, Inda Gallery w Budapeszcie. Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009, 2011), a także programu Visegrad Fund (2016, 2018). Brała udział w programach rezydencyjnych Petrohradská kolektiv w Pradze (2023), Art in General, Visegrad Fund Scholarship w Nowym Jorku (2019), rezydencji w ramach Art Festa Festival, Gyeongju w Korei (2019).
Działam przez obserwację miejsc i płaszczyzn, chodzenie, układanie rzeczy, rozpatrywanie warstw rzeczywistości względem siebie. Proces jednak musi być dla mnie szybki i zwrotny — podchodzisz, łączysz, zestawiasz. Stapiasz ze sobą w tej, a nie innej konfiguracji, a następnie wprowadzasz ją w przestrzeń.
Pracuję też z archiwami, jednak w oporze wobec logiczności przyjętych w schemacie systematyzowania. Obraz napotkany prowokuje mnie do badania nośności jego użycia w nowym kontekście. Interesują mnie graniczności: prace tuż sprzed czasu digitalizacji lub te, których nie da się w pełni zdokumentować.
W pracowni wchodzę w symbiozę z maszyną ksero, rysując za pomocą światła i węglowego proszku. Obiekty, ich reprodukcje czy wycinki rzeczywistości zostają złapane i spłaszczone, połączone w nowe całości lub sfragmentaryzowane. Kolaż kserograficzny pozwala na rozciąganie granic obrazu, wejście w makroskalę papieru, druku, dostrzeżenie warunków produkcji i wyciągnięcia społeczno-geograficznej informacji napotkanego artefaktu. Detektywistyczne wejrzenie prowadzi do rozpoznawania zagadki spojrzenia, które go uchwyciło. Patrzenie przez i na warstwy daje dużo informacji o nas samych jako społecznych istotach kreujących. Rozebranie faktu wizualnego z kolejnych warstw i rozłożenie go na części, przesunięcie rytmu daje podstawę myśleniu i tworzeniu obrazów i prac czy instalacji kolażowych.
Praca z gumą przemysłową, ciętą i perforowaną, umożliwiła mi wykorzystanie kształtu lub słowa na płaszczyźnie będącej jednocześnie obiektem. Szczelina, która jest naraz znakiem i otworem, pozwala na widzenie kilku warstw polifonicznie: zarówno w przestrzeni, jak i względem siebie. Tworzę wzór, który po wycięciu staje się otworem — wykrojnikiem, a to co odpada — otwartym kształtem umożliwiającym nowe ustawienia.
Identyfikuję się z nieoczywistością, z dużym spektrum nieokreśloności i nierozpoznania. Obecnie, gdy komunikowanie identyfikacji z czymś stało się podstawą autopromocji, spłaszczając myśli lub działanie do łatwo dekodowalnej kategoryzacji, a tożsamości są flagami w każdym oknie wyszukiwania poszczególnych haseł, ciekawi mnie najbardziej to, czego nie da się zobaczyć i nazwać od razu. Miejsca, gdzie zaciera się identyfikacja, granica znaku, obrazu, indeksu, są dla mnie wielkim polem do eksploracji. Identyfikacja to dla mnie coś w pół drogi między tym, czego pragniemy, a tym, co podświadomie wydaje się przeciwległe do nieuznawanego przez nas podejścia. Bywa też złudne i zmienne w czasie, popędowe i wspólnotowo kompulsywne.
Podobnie jak ze znakiem, pracuję z tekstem. Słowa zestawiam z materią lub z kształtem. Rozpracowuję rytmikę masowości komunikatu i pojedynczość struktury językowej. Krótkie zestawy wyrazów wymawiam za pomocą prac wizualnych, zwielokrotniam lub obcinam, łącząc z materiałami (metal, guma, papier, tkanina). Interesują mnie wzory, cięcia słów, matematyka poza logiką, matematyka wizualna, która kroi, przycina, dodaje, zwielokrotnia. Działam tak, by każda z prac mogła pojawić się w układzie względem innych, by była rozpatrywana zarówno indywidualnie, jak i jako część większej całości.
Przestrzeń, kształty, struktury, tekst i obraz znaleziony, przypadkowe zaburzenia materii są przedmiotem mojej wizualnej pracy analitycznej. Fascynują mnie otwory, odpadki produkcji, powielalne kształty, zaburzenia rytmu. Przestrzenie: miejsca-zbiory (fabryki, przedszkola, biura, szkoły, armia), grupowanie i tworzenie zbiorowości ustawianej (w różnym czasie i koncepcjach) w konstrukty mające wypełniać obrane i uściślone cele społeczne. Myślę, że ogólnie jako gatunek cechuje nas historycznie niezmienna wiara w powielalność, reprodukcję, reprodukowanie.
Tworzę wzory przetwarzając materiał znaleziony, a potem wielokrotnie używam ich w pracach wykonanych w różnych mediach. Wykorzystuję znak użytkowy i instrukcję — kody kolorystyczne i informacyjne, które zakrzywione zacierają swoją jednoznaczność. Istotny jest dla mnie transfer i sposoby w jaki przenoszony motyw rezonuje z materią.
Nie interesuje mnie cyzelowanie metody twórczej, specjalizacja czy profesjonalizacja procesu. Przeciwnie — tworzenie sztuki wydaje na przeciwległości wytworów artystycznych wobec funkcji użytkowych. Tam, gdzie funkcja abstrahuje od oczywistości użycia rozgrywa się bitwa o sens istnienia spoza świadomego obrazu i nie-rzeczywistego obiektu artystycznego.
Proces powinien być niemalże natychmiastowy, objawiać się w działaniu, w ekstensji kolejnych możliwych wersji. Efekt zaś dynamiczny, łatwy w transporcie, możliwy w każdym uwarunkowaniu budżetowym, dający spontaniczność akcji i potencjalnie wciągający. Istotną częścią procesu jest-chodzenie wokół przedmiotów — w studio podłoga ważniejsza jest niż ściany. Obiekty i skrawki rzucone pod nogi, obchodzone, wyizolowane, tworzące ścieżki i linie. Złapać, chwycić, znaleźć, wyciąć, zestawić, układać, nawarstwiać, odcinać, segregować, symetryzować. Prowizorycznie, na klej, nici, sznurek, łączyć w nowym przesunięciu. Zobaczyć zestaw i jednorodność. Powiązać części nowej całości. 1–10
Tekst powstał we współpracy z Romualdem Demidenko (2024).
1Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, widok wystawy Isolated Parts, Motto Berlin, Berlin 2024. Dzięki uprzejmości artystki.2Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, Whatever happen, never drop a baby, widok wystawy Eternal Maze, Jedna Dva Tři Gallery, Petrohradská kolektiv, Praga, Czechy, 2023. Dzięki uprzejmości artystki.
3Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, ONE WOMAN FACTOR(Y), widok wystawy Kim jest Janina Węgrzynowska, BWA Bydgoszcz, Bydgoszcz, 2023. Dzięki uprzejmości artystki.
4Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, ONE WOMAN FACTOR(Y), widok wystawy Kim jest Janina Węgrzynowska, BWA Bydgoszcz, Bydgoszcz, 2023. Dzięki uprzejmości artystki.
5Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, One Step Ahead (obraz na płótnie, 2022); Worker Pearls (obiekty z metalu 2023), widok wystawy Blue for Distinction, Red for Correction, Galeria Christine König, Wiedeń, 2023. Dzięki uprzejmości artystki.
6Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, widok wystawy How the Ruler is Made, Galeria Rodriguez, Poznań, 2023. Dzięki uprzejmości artystki.
7Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, cykl 12 tkanin i wzorów (w duecie z Przemysławem Piniakiem jako Dublet), widok wystawy Dzieciochcij/Babycraver, 2022, Galeria Pragovka, Praga, Czechy. Dzięki uprzejmości artystki.
8Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, widok wystawy Headquarters. The Act of Factocracy and Co-Desire, 2022, Galeria Pragovka, Praga, Czechy. Dzięki uprzejmości artystki.
9Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, widok wystawy Headquarters, 2021, Galeria Skala, Poznań. Dzięki uprzejmości artystki.
10Zdjęcie: Agnieszka Grodzińska, widok wystawy CUTOUTS & FALLOUTS, 2024, Instytut Historii Sztuki, Wydział Nauk o Sztuce UAM (Institute of Art History, Faculty of Art Sciences, AMU, Willa Wieniawskiego 3, Poznań). Dzięki uprzejmości artystki.
