Monika Moteska
Monika Moteska was born in Prilep in 1971. She graduated from the Faculty of Fine Arts – Painting Department in Skopje in 1996. She earned her Master’s Degree at the same faculty. She has held 23 solo exhibitions in Skopje, Venice, Vienna, Prilep, Tetovo, Belgrade, Strumica, New York, Budapest, Ohrid, Rijeka, and Novi Sad. She has also participated in numerous group exhibitions. In 2022, she represented North Macedonia at the 59th Venice Biennale (together with Robert Jankuloski).
… Monika Moteska is among the notable artists in contemporary Macedonian art of the 21st century, with an almost three-decade long, steady presence on the local scene as well as beyond the country’s borders. In her work, she uses various media: paintings, video works, video installations, photography, drawings, and objects. After graduating, Moteska became actively engaged in the art scene with representative works that received positive critical acclaim. Her works are deeply thought out, with a pronounced thematic focus that is grounded in societal contexts while maintaining a distinctive poetic line. She has held around twenty solo exhibitions both at home and abroad, including her recent major achievements, such as the complex solo project “Embroidery in Stone” (National Gallery of Macedonia, Chifte Hamam, 2020) and the project “Landscape Experience,” with which she represented North Macedonia at the 59th Venice Biennale in 2022, together with Robert Jankuloski. (Vladimir Janchevski).
Аrtist statement:
Monika Moteska.
Woman.
53 years of age.
Place of birth, Prilep.
Place of residence, Skopje.
Republic of North Macedonia.
Visual artist.
All these personal details deeply define me as a person. The conditions and place of living, the country – everything shapes me as an artist and creator. Naturally, my views and attitudes toward visual art are, in a certain way, predetermined by this context. A feminist by birth, as a woman, but also a fighter for rights in the purest sense of the word, the right to life (with dignity), the right to abortion, the rights of marginalized communities, the right to education, social rights, rights, rights. The art I create happens in an in-between space, in the silence of my mind, where I purify and recreate the chaos of reality, real life, imaginings, dreams. The works I create are a natural continuation of my life, and through my personal experiences, I speak of my revolt, rebellion, and my perspectives as a woman in the societal reality. I see myself as part of nature but also as just one atom of the entire universe.Even when I wish to create art for art’s sake, “L’Art pour l’art”, I cannot – because I cannot close my eyes, isolate myself, or escape from the reality that is far from rosy.
My responsibility as an artist is to raise questions, to point out and create works that critique wars, toxic landscapes, mutations, human conformity; to speak about death, pain, and destructiveness. But also to address creation, recreation, and the beauty within banality. We are all building an archive of our own perception and memory, making us part of a larger archive of women from the “Second” world. This designation, “Second,” places us in a completely different, subordinated position compared to female authors from the centers of power – both political and artistic.
Touchings, 1996, installation, (slide projection on stone), Chifte Hamam, Skopje1
“Touchings”, Chifte Hamam, (now part of the National Gallery) during the time when several experimental exhibitions were held there before its renovation. I took two stones from the space and projected slide images onto them. These images depicted a male and female body touching and a woman’s breasts being covered. I connected with the space itself and its former function as a hamam. This work explored the theme of sexuality, positioning the audience as voyeurs or peepers observing the bodies. While working on this piece, I learned that when this space operated as a hamam, it was divided into male and female sections, with openings through which men would peek into the women’s section.
Fire Eater, 1998, installation (slide projection, fire, sand), KulturKontakt, Vienna, Austria2
The piece “Fire Eater” was created during my residency in the “KulturKontakt” program in Vienna and was exhibited in an old factory. In this work, I was inspired by themes from the circus. The piece consisted of three slide projections featuring photographs of my face and three metal containers placed on the floor, each holding a burning flame. I drew inspiration from circus fakirs who purify their bodies and souls through the act of fire swallowing. Also, I placed about two tons of sand on the floor, which created a meditative atmosphere and crunched under the visitors’ feet. In this work, I treated fire not as a symbol of evil, hatred, or destruction – fire that burns and devastates – but as a purifying force.
Achilles’ Heel, 1998, performance, video installation, CIX Gallery, Skopje3
The piece “Achilles’ Heel” was exhibited at the CIX Gallery in Skopje, a space that had previously served as a maternity ward. I directly connected with its former function. At the center of that small delivery room, I placed a nude female model as a representation of my body and the female body in general. Achilles’ Heel also symbolizes a point of vulnerability and pain experienced by women. Projected onto the model’s chest were moving legs, shifting back and forth, giving viewers the impression that the legs were pressing down on her, pushing her forward. Yet, the legs also represent the baby moving within a mother’s womb.
Challenger, 1999, video installation (projection, sound, knives), Museum of Contemporary Art – Skopje4
The piece “Challenger” was exhibited as part of the “Narcissisms” exhibition at the Museum of Contemporary Art in Skopje. Women are challengers – we provoke with our femininity and beauty, yet at the same time, we become vulnerable and exposed.The work consisted of a projection of a female figure surrounded by knives that appear to pierce the body, yet the body manages to evade the stabs. The knives used in this piece were also small sculptures that I crafted myself. The knife can be interpreted as a phallic symbol, but it can also be seen as a symbol of adornment.
Forever Yours, Elvira, 2001, photographs, photo: Monika Moteska5
“Forever Yours, Elvira” is a work created twenty years ago, in which I portray Elvira, a transvestite from Skopje, who publicly came out and declared as a queer person, for the first time. This piece was made for an exhibition at the National Gallery in Sofia. I photographed her in a meadow in Shutka, wearing her sister’s wedding dress. While working on the piece, I asked myself whether her dream of continuing to live a normal life in this society, rife with discrimination, would ever come true.
Breathing Beneath, 2018, video installation (projection, sound, bathtubs, soil, photographs), Museum of Contemporary Art of Vojvodina, Novi Sad, from the exhibition “Simulations”/ Insect Taxidermy, 2016, installation (drawings – pencil, hair), 70×50 cm/each67
“Breathing Beneath” is an installation divided into several components. In the series of drawings “Mice Taxidermy”, presented here as a central motif, I used mice (toy mice), placing them high on the walls to depict them as saints of the 21st century. Through this work, it seems as though I foreshadowed the impending pandemic and the contagion they carry.
The piece “Uterus Taxidermy” consists of drawings of a ram’s head onto which I placed hair. To me, the shape of a ram’s head resembles the form of a uterus.
In the series “Insect Taxidermy”, I depicted flies (moths), observing their life and death cycle. I followed their flight, their adhesion to the paper, and their demise.
The central exhibits in the installation “Breathing Beneath” include gray-painted bathtubs and pinhole photographs.
In the first exhibit, a photograph of a fish is placed on the bathtub, reflecting in a mirror. Essentially, the fish sees its own death in the mirror.
The bathtubs in this work hold a dual connotation. On the one hand, they represent a dwelling place; on the other hand, they symbolize an eternal home, reminiscent of a grave. I often associate the bathtub with Jacques-Louis David’s painting “The Death of Marat”.
In the second exhibit, I filled the bathtub with soil shaped like a mountain and projected a video on the wall, recorded at Marko’s Towers in Prilep. I often feel a strong connection to this landscape of my hometown, Prilep.
Downhill, 2019, sound installation (drawing, 100×150 cm, stone, sound)/ Salvation According to Beuys, 2020, installation (metal object, drawing 100×140 cm, rope)810
The landscape installations “Downhill” and “Salvation According to Beuys” consist of paintings (drawings) alongside readymade elements (a stone in “Downhill” and a climbing rope in “Salvation According to Beuys”), sound and a sculptural object. The sculptural element in “Salvation According to Beuys” is a metal sled, enlarged beyond the natural size of a sled, onto which a metal frame is mounted, holding a framed drawing-painting. These works once again engage with the discourses of existence, but this time they openly problematize the fear of ecological catastrophes, raising questions about the direction in which both our country and the world are heading regarding the preservation of the already fragile ecological balance that remains.
The landscape, by itself, has been a motif of numerous artistic explorations. What sets Moteska apart, however, is her ability to depict it with such drawing virtuosity that its intricacy resembles a photograph of a beautiful rocky landscape. Through these two works, she presents the two extremes of the discourse: the process of going “downhill” as a metaphor for destruction and a descent into the abyss, and the aspect of hope, embodied in the sled with exaggerated dimensions, which allusively holds the most critical existential parameters – the Prilep landscape and the climbing rope, referencing Joseph Beuys, to evoke the idea of “saving the world”.
Suppression, 2020, installation (paintings – acrylic on paper, marble pedestals)9
The work “Suppression” serves as a kind of altar to closed-mindedness. It consists of a drawing of a broken and reassembled porcelain vessel placed on marble columns. Both the vessel and the pedestals are directly tied to my childhood, being over a century old and originating from my grandmother’s house. On the sides of the installation are drawings of a two-headed calf, also connected to my childhood. I feel regret that they are used here in a negative connotation. The drawings are based on an exhibit from the Nezlobinski Natural History Museum in Struga. Through these works, I aimed to convey the idea that closed-mindedness is like a single body with many heads, or like one body – the vessel – supported by other bodies. It cannot exist with just one thinking head; it requires many individuals thinking in the same way but lacking the power to listen to and understand others.
Embroidery in Stone, 2020, installation (marble, metal)11
“Embroidery in Stone” consists of objects made from pieces of white marble of varying shapes and dimensions, into which metallic objects – sculptures in the form of enlarged needles – are pierced. Through this seemingly simple allegory, Moteska points to the philosophy of existence and the struggles of life. The simplicity of embroidering on fabric contrasts with the act of linking this “feminine” gesture to the “masculinity” and hardness of stone, celebrating the rationality and irrationality of life. The work, which gives its name to the entire exhibition, “Embroidery in Stone”, features marble stones pierced with custom-made needles. I once said that this is my most poetic work, as it creates a metaphor for life. My intention was to convey that while it is easy to embroider on silk or linen, piercing and boring through stone – that, to me, represents life.
Crucifixion, 2020, video installation
(painting – acrylic on paper, video)1213
Helmet Choir, 2020, video installation14
I covered the helmets with human hair, leaving all the perforations and damages intact. These helmets once protected the heads of many soldiers who eventually died. This work is connected to the senselessness of countless wars that have happened and will continue to happen, and it is my personal outcry against war. The video, recorded at Marko’s Towers, takes the form of a performance. From the top of the cliffs, I threw the helmets, allowing them to roll down the rocks, producing an unpleasant sound as they clashed against each other – a simulation of war, the fall and the death of soldiers.
Landscape Experience, 2022, video installation151617
Format 16:9, Duration 8 min.
Authors: Monika Moteska & Robert Jankuloski
DoP Robert Jankuloski, Editing Blazhe Dulev, Sound Design Darko Spasovski Packi
Silence Destruction, 2019, video installation (video projection on marble plates, sound, paintings – acrylic on paper), Contemporary Art Centre – Mobile Gallery, Skopje18
The text is a result of the invitation by Ivana Vaseva 2025 and the final version of the statement was edited in collaboration with her.
1Image: Touchings, 1996, installation, (slide projection on stone), Chifte Hamam, Skopje
2Image: Fire Eater, 1998, installation (slide projection, fire, sand), KulturKontakt, Vienna, Austria
3Image: Achilles’ Heel, 1998, performance, video Installation, CIX Gallery, Skopje
4Image: Challenger, 1999, video installation (projection, sound, knives), Museum of Contemporary Art – Skopje
5Image: Forever Yours, Elvira, 2001, photographs, photo: Monika Moteska
6Image: Breathing Beneath, 2018, video installation (projection, sound, bathtubs, soil, photographs), Museum of Contemporary Art of Vojvodina, Novi Sad, from the exhibition "Simulations"/ Insect Taxidermy, 2016, installation (drawings - pencil, hair), 70x50 cm/each
7Image: Breathing Beneath, 2018, video installation (projection, sound, bathtubs, soil, photographs), Museum of Contemporary Art of Vojvodina, Novi Sad, from the exhibition "Simulations"/ Insect Taxidermy, 2016, installation (drawings - pencil, hair), 70x50 cm/each
8Image: Downhill, 2019, sound installation (drawing, 100x150 cm, stone, sound)/ Salvation According to Beuys, 2020, installation (metal object, drawing 100x140 cm, rope)
9Image: Suppression, 2020, installation (paintings - acrylic on paper, marble pedestals)
10Image: Downhill, 2019, sound installation (drawing, 100x150 cm, stone, sound)/ Salvation According to Beuys, 2020, installation (metal object, drawing 100x140 cm, rope)
11Image: Embroidery in Stone, 2020, installation (marble, metal)
12Image: Crucifixion, 2020, video installation (painting - acrylic on paper, video)
13Image: Crucifixion, 2020, video installation (painting - acrylic on paper, video)
14Image: Helmet Choir, 2020, video installation
15Image: Landscape Experience, 2022, video installation, аuthors: Monika Moteska & Robert Jankuloski
16Image: Landscape Experience, 2022, video installation, аuthors: Monika Moteska & Robert Jankuloski
17Image: Landscape Experience, 2022, video installation, аuthors: Monika Moteska & Robert Jankuloski
18Image: Silence Destruction, 2019,video installation (video projection on marble plates, sound, paintings - acrylic on paper), Contemporary Art Centre - Mobile Gallery, Skopje
Моника Мотеска е родена во Прилеп, 1971 година. Дипломирала на Факултетот за ликовни уметности – сликарски оддел во Скопје, 1996 година. Магистрирала на истиот факултет. Реализирала 23 самостојни изложби во Скопје, Венеција, Виена, Прилеп, Тетово, Белград, Струмица, Њујорк, Будимпешта, Охрид, Ријека и Нови Сад. Учествувала на голем број групни изложби. Во 2022 година беше македонска претставничка на 59. Венециско биенале (со Роберт Јанкулоски).
… Моника Мотеска се вбројува во значајните авторки на современата македонска уметност на 21 век, со речиси три децениско континуирано присуство на локалната сцена како и надвор од границите на земјата. Во нејзините дела таа користи различни медиуми: слики, видео дела, видео инсталации, фотографија, цртеж, објекти. Веднаш по дипломирањето, Мотеска сериозно се вклучува на сцената со репрезентативни дела за кои критиката позитивно се произнесува. Нејзините дела се длабоко промислени, со изразен тематски фокус, кој истовремено се заснова на општествениот контекст, но ја задржува специфичната поетична линија. Имала дваесетина самостојни изложби во земјава и во странство, меѓу кои се последните остварувања како што е комплексниот самостоен проект „Везење во камен“ (НГМ, Чифте амам, 2020) и проектот „Пејзажно искуство“ (Landscape Experience) со којшто се претстави на 59. Венециско биенале во 2022 година, заедно со Роберт Јанкулоски. (Владимир Јанчевски).
Изјава на уметницата:
Моника Мотеска.
Жена.
53 години.
Место на раѓање, Прилеп.
Место на живеење, Скопје.
Република Северна Македонија.
Визуелна уметница.
Сите овие податоци и тоа како ме одредуваат како човек. Условите и местото на живеење, земјата, сето ова ме дефинира како уметница и творец и секако моите гледишта и ставови за визуелната уметност на извесен начин се предодредени од овој контекст. Феминистка со самото раѓање како жена, но и борец за права во најисконска смисла на зборот, право на живот (достоинствен), право на абортус, право на маргинализираните заедници, право на образование, социјално право, право, право. Уметноста што ја создавам се случува во меѓупростор, односно тишината на мојот ум во којшто го прочистувам и пресоздавам хаосот од стварноста, реалниот живот и мечтите, соновите. Делата што ги создавам се природно продолжување на мојот живот и преку моите лични искуства говорам за мојот револт, бунт, моите ставови како жена во општествената стварност. Jас, како дел од природата, но и само како еден атом од целиот универзум. И кога сакам да создавам уметност заради уметност, “L’Art pour l’art“, не можам затоа што не можам да ги затворам очите, да се изолирам и да побегнам од стварноста која не е ни малку розова. Mојата одговорност како уметница е да поставувам прашања, да посочам и да создавам дела кои се критика на војните, токсичните пејзажи, мутациите, човечкото едноумие, да зборувам за смртта, за болката, за деструктивноста. Но, и за создавањето, пресоздавањето и убавината во баналноста. Сите ние создаваме еден архив на сопствената перцепција и меморија со што стануваме дел од еден поголем архив на жени од „Вториот“ свет. Оваа одредница „вториот“ нè става во сосема друга подредена ситуација во однос на женските авторки од центрите на моќ, политичка и уметничка.
Допири, 1996 година, инсталација (слајд проекција на камен), Чифте амам, Скопје1
„Допири“, Чифте амам, (сега дел од Националната галерија) во периодот кога таму се правеа неколку експериментални изложби пред неговото реновирање. Од камењата распослани во просторот извадив два, на којшто со слајд проекција ги проектирав фотографиите на машко и на женско тело што се допираат, и женски гради којшто се покриваат. Се поврзав со самиот простор и неговата поранешна намена на амам. Ова дело ја третираше темата на сексуалноста, а публиката беше ставена во позиција на воајери или ѕиркачи на телата. Во периодот на реализацијата на делото дојдов до информација дека кога овој простор функционирал како амам бил поделен на машки и на женски дел, а постоеле отвори низ коишто од машкиот дел ѕиркале во женскиот дел.
Голтач на пламен, 1998 година, инсталација (слајд проекција, оган, песок), Култур Контакт, Виена, Австрија2
Делото „Голтач на пламен“ го направив за време на мојот студиски престој на програмата „Култур Контакт“ во Виена и беше поставено во една стара фабрика. Во овие дела бев инспирирана со теми од циркус. Делото е сочинето од три слајда со фотографии од моето лице и три метални садови поставени на подот во кои гори оган. Бев инспирирана од циркуските факири кои со самото голтање на огнот го прочистуваат своето тело и душа. На подот поставив и околу два тона песок, кој создаде една медитативна атмосфера и крцкаше под нозете на посетителите. Во ова дело огнот го третирав не како симбол на злото и омразата, оган што уништува, гори и разорува туку како оган што прочистува.
Ахилова пета, 1998 година, перформанс, видео инсталација, CIX Галерија, Скопје3
Делото „Ахилова пета“ беше изложено во CIX Галеријата во Скопје, која порано била породилна сала. Тука директно се поврзав со нејзиното значење. Во центарот на таа малечка породилна сала поставив гол женски модел како претстава за моето и за женското тело, воопшто. Ахилова пета е и една точка на слабост и болка што ја доживува жената. Врз градите на моделот се проектирани нозе кои се движат напред-назад и посетителите имаа чувство како тие да ја притискаат, како да ја туркаат и таа да се придвижува. Меѓутоа, од друга страна, овие нозе се и симбол на бебето што се придвижува во утробата на мајката.
Предизвикувач, 1999 година, видео инсталација (проекција, звук, ножеви), Музеј на современата уметност – Скопје4
Делото „Предизвикувач“ го изложив на изложбата „Нарцизми“ во Музејот на современа уметност во Скопје. Предизвикувачи сме ние жените – од една страна, предизвикуваме со својата женственост и убавина, но од друга страна, стануваме ранливи и отворени. Делото се состоеше од проекција на женска фигура околу која се наредени ножеви што го прободуваат телото, но телото успева и да ги избегне овие убоди. Ножевите употребени за ова дело се и мали скулптури којшто јас ги изработив. Ножот може да се сфати и како фалусен симбол, меѓутоа може да се сфати и како симбол на разубавување.
Засекогаш твоја, Елвира, 2001 година, фотографии, фото: Моника Мотеска5
„Засекогаш твоја, Елвира“ е дело направено пред дваесет години во коешто ја претставувам Елвира, трансвестит од Скопје, која за првпат излезе во јавност и се декларираше како квир личност. Делото беше изработено за една изложба во Националната галерија во Софија. Ја фотографирав на една полјана во Шутка, а Елвира го носеше невестинскиот фустан на нејзината сестра. Работејќи на делото се запрашав дали ќе ѝ се оствари нејзиниот сон да продолжи да живее нормално во ова општество полно со дискриминација.
Дишење под, 2018 година, видео инсталација (проекција, звук, кади, земја, фотографии), Музеј на современа уметност на Војводина, од изложбата „Симулации“ / Таксидермија на инсекти, 2016 година, инсталација (цртежи – молив, коса), 70×50 цм/секое67
„Дишење под“ е инсталација поделена во неколку целини. Во серијата цртежи „Таксидермија на глувци“, претставени тука како мотив, ги користев глувците (играчки глувци) кои ги поставив високо на ѕидовите сакајќи да ги претставам како светци на 21-от век. Ми се чини дека преку ова дело како да ја предвидов претстоечката пандемија и заразата која тие ја носат.
Делото „Таксидермија на утерус“ се цртежи на глава од овен врз кој поставив коса. За мене главата на овен има слична форма со формата на утерусот. „Таксидермија на инсекти“ – во оваа серија претставив мушички (молци) и ја следев нивната патека на живот и на смрт. Го следев нивниот лет, лепењето на хартијата и нивното умирање. Централни експонати во инсталацијата „Дишење под“ се сиво обоени кади и пинхол фотографии. Во првиот експонат врз кадата е поставена фотографија од риба која се огледува во огледало. Всушност, рибата ја гледа својата смрт во огледалото.
Кадите во ова дело имаат двојна конотација. Од една страна, тие се живеалиште, а од друга страна, тие се и нивниот вечен дом, потсетуваат на гроб. Кадата јас често ја поврзувам со делото „Смртта на Мара“ од Жак-Луј Давид.
Во вториот експонат, кадата ја наполнив со земја во облик на планина, а на ѕидот проектирав видео снимено на Марковите кули во Прилеп. Јас често се поврзувам со овој пејзаж на мојот роден град Прилеп.
Низбрдо, 2019 година, звучна инсталација (цртеж, 100×150цм, камен, звук)/ Спасение според Бојс, 2020 година, инсталација (метален објект, цртеж 100x140cm, јаже)810 Пејзажните инсталации „Низбрдо“ и „Спасение според Бојс“, кои покрај слики (цртежи) се состојат и од редимејд елементи (камен кај „Низбрдо“ и алпинистичко јаже кај „Спасение по Бојс“), звук, скулптурален објект (метална санка со зголемени димензии од природната големина на санка, на која е монтирана металната рамка во која е врамен цртежот-слика, „Спасение по Бојс“), одново ги допираат дискурсите на егзистирањето, но овој пат проблематизирајќи го отворено стравот од еколошките катастрофи и поставувајќи прашања за правецот кон кој се движи и нашата земја, но и светот во зачувувањето на ионака малата еко-рамнотежа која останала. Пејзажот сам по себе е мотив во многубројни уметнички елаборации, но она што е специфично во случајот на Мотеска е што таа го предава истиот со таква цртачка виртуозност што во својата деталност наликува на фотографија на убав каменит предел. Со овие две дела ги нуди двете крајности на дискурсот – процесот на одење ‘низбрдо’, како процес во кој се случува уништувањето и движење кон амбисот, но и аспектот на надеж, креирајќи санка со прејудицирани димензии на која се сместени алузивно најважните егзистенцијални параметри – прилепскиот пејзаж и алпинистичкото јаже, цитирајќи го Јозеф Бојс, за да ‘го спаси светот’.
Едноумие, 2020 година, инсталација (слики – акрил на хартија, мермерни постаменти)9 Делото „Едноумие“ е своевиден олтар на едноумието сочинето од цртеж на раскршен и повторно составен порцелански сад поставен на мермерни столбови. И садот и постаментите се директно поврзани со моето детство, стари се повеќе од сто години и потекнуваат од куќата на мојата баба. На страните се поставени цртежи на двоглаво теле. Тие се исто така поврзани со моето детство и многу ми е жал што тука се употребени во негативна конотација. Нацртани се според експонат од Природнонаучниот музеј „Незлобински“ во Струга. Преку овие дела всушност сакав да кажам дека едноумието е како едно тело коешто има многу глави, или како едно тело, мислејќи на садот, коешто е поддржано од други тела, и не може да постои само една глава што размислува и треба многу луѓе кои размислуваат така и коишто немаат моќ да го сослушаат и да го разберат другиот.
Везење во камен, 2020 година, инсталација (мермер, метал)11 „Везење во камен“ се состои од објекти направени од парчиња бел мермер со различен облик и димензија во кои се продупчени метални објекти – скулптури во облик на зголемени игли. Мотеска со една навидум едноставна алегорија укажува на филозофијата на егзистирањето и тешкотијата на живеењето. Едноставноста на везењето на текстил, наспроти поврзувањето на овој „женски“ чин со „машкоста“ и тврдокорноста на каменот, се славење на рационалноста и ирационалноста на животот. Делото, чиј наслов „Везење во камен“ е всушност и самиот наслов на оваа изложба, се состои од мермерни камења во коишто забодев специјално изработени игли. Во една прилика реков дека ова е моето најпоетично дело, бидејќи направив една метафора на животот сакајќи да кажам дека е многу лесно да се везе во свила или во лен, меѓутоа да го прободиш, да го издупчиш каменот, за мене тоа е животот.
Распетие, 2020 година, видео инсталација
(слика- акрил на хартија, видео)1213
Хор на шлемови, 2020 година, видео инсталација14
Ги обложив со човечка коса, а ги оставив сите перфорации и оштетувања. Овие шлемови ги штителе главите на многу војници кои потоа умреле. Ова дело е поврзано со безумието на многу војни што се случувале и ќе се случуваат и е мој личен крик против војните. Видеото, снимано на Марковите кули, е во форма на перформанс. Од врвот на карпите ги фрлав шлемовите кои се тркалаа по карпите, правејќи непријатен звук, се удираа еден од друг како симулација на една војна, паѓање и умирање на војниците.
Пејзажно искуство, 2022 година, видео инсталација151617
Формат 16:9, Времетраење 8 мин.
Автори: Моника Мотеска & Роберт Јанкулоски
Директор на фотографија Роберт Јанкулоски, монтажа Блаже Дулев, Дизајн на звук Дарко Спасовски Пацки
Тивка деструкција, 2019 година, видео инсталација (видео проекција на мермерни плочи, звук, слики – акрил на хартија), Центар за современи уметности – Мобилна галерија, Скопје18
Текстот е резултат на поканата од Ивана Васева 2025 и конечната верзија на изјавата е уредена во соработка со неа.
1Слика: Допири, 1996 година, инсталација (слајд проекција на камен), Чифте амам, Скопје
2Слика: Голтач на пламен, 1998 година, инсталација (слајд проекција, оган, песок), Култур Контакт, Виена, Австрија
3Слика: Ахилова пета, 1998 година, перформанс, видео инсталација, CIX Галерија, Скопје
4Слика: Предизвикувач, 1999 година, видео инсталација (проекција, звук, ножеви), Музеј на современата уметност – Скопје
5Слика: Засекогаш твоја, Елвира, 2001 година, фотографии, фото: Моника Мотеска
6Слика: Дишење под, 2018 година, видео инсталација (проекција, звук, кади, земја, фотографии), Музеј на современа уметност на Војводина, од изложбата „Симулации“ / Таксидермија на инсекти, 2016 година, инсталација (цртежи – молив, коса), 70x50 цм/секое
7Слика: Дишење под, 2018 година, видео инсталација (проекција, звук, кади, земја, фотографии), Музеј на современа уметност на Војводина, од изложбата „Симулации“ / Таксидермија на инсекти, 2016 година, инсталација (цртежи – молив, коса), 70x50 цм/секое
8Слика: Низбрдо, 2019 година, звучна инсталација (цртеж, 100x150цм, камен, звук)/ Спасение според Бојс, 2020 година, инсталација (метален објект, цртеж 100x140cm, јаже)
9Слика: Едноумие, 2020 година, инсталација (слики – акрил на хартија, мермерни постаменти)
10Слика: Низбрдо, 2019 година, звучна инсталација (цртеж, 100x150цм, камен, звук)/ Спасение според Бојс, 2020 година, инсталација (метален објект, цртеж 100x140cm, јаже
11Слика: Везење во камен, 2020 година, инсталација (мермер, метал)
12Слика: Распетие, 2020 година, видео инсталација (слика- акрил на хартија, видео)
13Слика: Распетие, 2020 година, видео инсталација (слика- акрил на хартија, видео)
14Слика: Хор на шлемови, 2020 година, видео инсталација
15Слика: Пејзажно искуство, 2022 година, видео инсталација, Автори: Моника Мотеска & Роберт Јанкулоски
16Слика: Пејзажно искуство, 2022 година, видео инсталација, Автори: Моника Мотеска & Роберт Јанкулоски
17Слика: Пејзажно искуство, 2022 година, видео инсталација, Автори: Моника Мотеска & Роберт Јанкулоски
18Слика: Тивка деструкција, 2019 година, видео инсталација (видео проекција на мермерни плочи, звук, слики – акрил на хартија), Центар за современи уметности – Мобилна галерија, Скопје
