Jadwiga Subczyńska
– born 1995 in Gdynia. Graduate of the Faculty of Photography at the University of Arts in Poznań. In her work she integrates mystical perception of reality with scientific fantasy and technology. She uses various media, including plant gelatine casts, 3D holographic installations, art books, and AR video. Winner of the ON Award at the OFF FESTIVAL festival in Bratislava (2018).
DIGITAL RITUALS
I was born after 1985, so I don’t know the world before climate change. My work explores themes of ecology in a world where the environment is not a priority, so it is my climate manifesto. I believe that art can inspire society to make changes that will help adapt to conditions in a new era – the Anthropocene1. I am interested in new materiality, extraterrestrial visions of the world and at the same time a return to the roots.
Exploring the secrets of working with biodegradable materials, I came across “Bioplastic cookbook for ritual healing from petrochemical landscapes” by Tiare Ribeaux2. Ribeaux shares her recipes and philosophy for creating plant-based plastic as a gesture of ritual earth healing. Her thinking is close to my heart. The organic nature of the products I choose is important – they are environmentally friendly. For example, I often use agar, which is plant gelatine. The works are created in the kitchen at home, between meals. I like it when these experiments and drying fabrics or incense cones made of herbs fill the domestic space.
My works are the result of a combination of techno-organic matter. In the project Drifting Particles (2020)3 I started to work with bio-plastic cooked in the kitchen, from which I cast my face4. Using photogrammetry I created a 3d object and placed it in augmented reality – in the landscape of the post-industrial Turquoise Lake near Konin56. Three-dimensional objects require digital sculpting that takes many hours, at the same time I have a need for physical contact with reality, so the exhibition was accompanied by789 the smell of burning herbs, which were the only sign of life in the surroundings of the sterilised lake. The smoke from the burnt plants evoked the ancient power of plants, enveloped the exhibition like the drifting particles from the title.
I often combine the threads of science and art, weaving scientific facts into the fiction I build. The film Marsquakes10 refers to the phenomenon of an earthquake on Mars, which I feel is happening in the consciousness of contemporary people. In the film I develop a rather optimistic vision in which the Martian vegetation coexists with humans on a digital and metaphysical level as a drifting cloud of data that has preserved the remains of floromorphism1112. These organisms do not need roots or soil, they are replaced by the internet. While working on the film, I also created an illustrated herbarium of Martian plants13 containing details of the survival of biological organisms on the planet. The narrative of the film is introduced by a Martian rover, which expresses the anxiety that a human has become entangled in a technological trap and is no longer sensitive to important things – contact with nature, social ties, and the mystical reality of reality. The only physical character in the film is a female figure in command of the space center15. You could say it’s an ecofeminist theme, a turning towards the female element of nature, regardless of gender, which makes us more alert, caring and affectionate. The film was made in collaboration with my partner, Zachar Sherstobitov, who is a technological magician.
My sense is that when technology becomes highly advanced, it is no different from magic. When we consider the origins of art and cave painting, we can see the functions of sympathetic magic, which is considered primary to religion. This theme appears in “On the Search for a Pure Mind”16171819. After I moved from the sea coast to Poznan, I began to create images that evoked the reality of the seaside and the ’emptiness’ associated with it, understood in a positive way as a space for releasing thoughts. Wearing a greensuit, I would go into the sea, even in winter. I was connecting with the landscape. My mother, who recorded these video performances, played an important role. Since I was a child, my mother made me sensitive to the vibrations of nature and she was my guide during walks along the sea.
My child experience was living in a family deeply connected to nature and, at the same time, involved in art for generations. I feel the influence of these relationships on my work. My grandmother, Maria Tyrankiewicz-Bojara20, created works on leather. To this day I am fascinated by the world she transferred onto leather canvas – a bestiary of fantastic creatures from the borderline between the animal and plant worlds. Another important woman is my sister – Maria21, who lives and creates in deep connection with the world of mushrooms, organises Sabbaths of Women. We share a similar approach to art as ritual and contact with the natural world.
I could call myself a digital shaman, witch, herb gatherer, photographer, post-photographer, filmmaker, ecofeminist, but I avoid definitions. My inspirations and thoughts run in different directions, like a root or a mycelium, and projects naturally turn into another one or split into smaller ones and start living their own lives22.
Text created in collaboration with Joanna Ruszczyk (2020).
1Jem Bendell, Głęboka adaptacja, climte catastrophe navigation map, 2018, see: http://lifeworth.com/DeepAdaptation-pl.pdf.2Tiara Ribeaux, Bioplastic cookbook for ritual healing from petrochemical landscapes, 2019, see: http://bioplastic-cookbook.schloss-post.com/.
3See: http://galeriaskala.com/dryfujace-czastki/.
4Image: Jadwiga Subczyńska, Drifting Particles, 2020, Galeria SKALA, Poznań, see: http://galeriaskala.com/dryfujace-czastki/. Courtesy of the artist.
5Image: Jadwiga Subczyńska, Drifting Particles, 2020,Galeria SKALA, Poznań, see: http://galeriaskala.com/dryfujace-czastki/. Courtesy of the artist.
6Image: Jadwiga Subczyńska, Drifting Particles, 2020,Galeria SKALA, Poznań, see: http://galeriaskala.com/dryfujace-czastki/. Courtesy of the artist.
7Image: Jadwiga Subczyńska, Drifting Particles, 2020, Galeria SKALA, Poznań, see: http://galeriaskala.com/dryfujace-czastki/. Courtesy of the artist.
8Image: Jadwiga Subczyńska, Drifting Particles, 2020, Galeria SKALA, Poznań, see: http://galeriaskala.com/dryfujace-czastki/. Courtesy of the artist.
9Image: Jadwiga Subczyńska, Drifting Particles, 2020,Galeria SKALA, Poznań, see: http://galeriaskala.com/dryfujace-czastki/. Courtesy of the artist.
10Jadwiga Subczyńska, Marsquakes, 2020, see: http://czaskultury.pl/artykuly/marsquakes/.
11Image: Jadwiga Subczyńska, Marsquakes, 2020, film still. Courtesy of the artist.
12Image: Jadwiga Subczyńska, Marsquakes, 2020, film still. Courtesy of the artist.
13Jadwiga Subczyńska, Marsquakes, 2020, see: https://vimeo.com/446429086.
14See: https://digitalcultures.pl/pl/program/kino-kryzysow-roslinna-nadzieja.
15Image: Jadwiga Subczyńska, Marsquakes, 2020, film still. Courtesy of the artist.
16Image: Jadwiga Subczyńska, In search of a pure mind, 2020, publication, Scena Robocza Poznań. Courtesy of the artist.
17Image: Jadwiga Subczyńska, In search of a pure mind, 2020, publication, Scena Robocza Poznań. Courtesy of the artist.
18Image: Jadwiga Subczyńska, In search of a pure mind, 2020, publication, Scena Robocza Poznań. Courtesy of the artist.
19Jadwiga Subczyńska, In search of a pure mind, 2018, see: https://vimeo.com/393258110.
20See: http://mariabojara.blogspot.com/.
21See: http://magazynrtv.com/wydanie-9/kanal-sztuki/piksele-z-serca-kochanki-natury/.
22See: https://www.instagram.com/subczynska_jadwiga/.
– urodzona w 1995, Gdynia Absolwentka Wydziału Fotografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. W twórczości integruje mistyczne postrzeganie rzeczywistości z fantazją naukową i technologią. Wykorzystuje różne media, m.in. odlewy z roślinnej żelatyny, instalacje holograficzne z użyciem 3D, książki artystyczne, wideo AR. Laureatka ON Award na festiwalu OFF FESTIWAL w Bratysławie ( 2018).
CYFROWE RYTUAŁY
Urodziłam się po 1985 roku, więc nie znam świata sprzed zmian klimatu. Moje prace poruszają wątki ekologii w świecie, w którym środowisko nie jest priorytetem, więc są moim klimatycznym manifestem. Wierzę, że sztuka może inspirować społeczeństwo do zmian, które pomogą w adaptacji do warunków w nowej epoce- antropocenie1. Interesuje mnie nowa materialność, pozaziemskie wizje świata, a zarazem powrót do korzeni.
Zgłębiając tajniki pracy z materiałami biodegradowalnymi trafiłam na Bioplastic cookbook for ritual healing from petrochemical landscapes Tiary Ribeaux2. Ribeaux dzieli się przepisami i filozofią tworzenia roślinnego plastiku w geście rytualnego uzdrawiania ziemi. Jej myślenie jest mi bliskie. Organiczna natura wybieranych przeze mnie środków jest ważna – są przyjazne środowisku. Często używam np. agaru czyli żelatyny roślinnej. Prace powstają w domowej kuchni, między posiłkami. Lubię, kiedy te eksperymenty oraz suszące się tkaniny, czy kadzidlane stożki z ziół wypełniają domową przestrzeń.
Moje prace są rezultatem połączenia techno-organicznej materii. W projekcie Dryfujące cząstki3 pracę zaczęłam od gotowanego w kuchni bio-plastiku, z którego odlałam swoją twarz4. Używając fotogrametrii stworzyłam obiekt 3d i umieściłam go w rozszerzonej rzeczywistości – w krajobrazie pofabrycznego jeziora Turkusowego leżącego pod Koninem56. Trójwymiarowe obiekty wymagają digitalnego rzeźbienia trwającego wiele godzin, jednocześnie mam potrzebę fizycznego kontaktu z rzeczywistością, dlatego wystawie towarzyszył789 zapach palonych ziół, które były jedyną oznaką życia w okolicy wyjałowionego jeziora. Dym ze spalanych roślin przywoływał dawną moc roślin, osnuł wystawę niczym tytułowe dryfujące cząstki.
Często łączę wątki nauki i sztuki, w budowaną fikcję wplatam fakty naukowe. Film Marsquakes10odnosi się do zjawiska trzęsienia ziemi na Marsie, które – w moim odczuciu- wydarza się w świadomości współczesnego człowieka. W filmie roztaczam dość optymistyczną wizję, w której marsjańska roślinność współistnieje z człowiekiem na poziomie cyfrowym i metafizycznym jako dryfująca chmura danych, która zachowała szczątki floromorfizmu1112. Organizmy te nie potrzebują korzeni ani gleby, zastępuje je internet. Podczas pracy nad filmem równolegle tworzyłam ilustrowane herbarium roślin marsjańskich13 zawierające szczegóły dotyczące przetrwania biologicznych organizmów na planecie14. W narrację filmu wprowadza marsjański łazik, który wyraża niepokój, że człowiek zapętlił się w technologicznej matni i przestał być wrażliwy na rzeczy ważne- kontakt z naturą, społeczne więzi, mistyczność rzeczywistości. Jedyna fizyczna postać w filmie, to kobieca figura dowodząca centrum kosmicznym15. Można powiedzieć, że to wątek ekofeministyczny, zwrócenie się w stronę żeńskiego pierwiastka natury, niezależnie od płci, co sprawia że jesteśmy bardziej czujni, opiekuńczy i czuli. Film powstał we współpracy z moim partnerem, Zacharem Szerstobitowem, który jest technologicznym magikiem.
W moim odczuciu, kiedy technologia staje się wysoce zaawansowana, nie różni się od magii. Kiedy rozważymy początki sztuki i malarstwa naskalnego, możemy zauważyć funkcje magii sympatycznej, którą uznaje się za pierwotną wobec religii. Ten wątek pojawia się w „O poszukiwaniu czystego umysłu”1617181920. Po przeprowadzce znad morza do Poznania zaczęłam tworzyć obrazy przywołujące rzeczywistość nadmorską i związaną z nią „pustkę” rozumianą pozytywnie, jako przestrzeń uwalniania myśli. Nakładając na siebie tzw. greensuit wchodziłam do morza, nawet w zimie. Łączyłam się z krajobrazem. Ważną rolę odgrywała moja mama, która nagrywała te video-performansy. Od dzieciństwa mama uwrażliwiała mnie na drgnięcia natury i była moim przewodnikiem podczas spacerów wzdłuż morza.
W dzieciństwie doświadczyłam życia w rodzinie głęboko połączonej z naturą i jednocześnie żyjącą od pokoleń sztuką. Czuję wpływ tych relacji na moją twórczość. Moja babcia, Maria Tyrankiewicz-Bojara21, tworzyła prace na skórze. Do dzisiaj fascynuje mnie świat, który przenosiła na skórzane płótno- bestiarium fantastycznych istot z pogranicza świata zwierząt i roślin. Kolejną ważną kobietą jest siostra – Maria22, która żyje i tworzy w głębokiej więzi ze światem grzybów, organizuje Sabaty Kobiet. Łączy nas podobne podejście do sztuki jako rytuału i kontaktu ze światem przyrody.
Mogłabym nazwać się cyfrową szamanką, wiedźmą, zbieraczką ziół, fotografką, post-fotografką, filmowczynią, ekofeministką, ale unikam definiowania. Moje inspiracje i myśli biegną w różnych kierunkach, jak korzeń czy grzybnia, a projekty naturalnie zmieniają się w kolejne lub dzielą na pomniejsze i zaczynają żyć własnym życiem23.
Tekst powstał we współpracy z Joanną Ruszczyk (2020).
1Jem Bendell, Głęboka adaptacja, mapa nawigacyjna katastrofy klimatycznej, 2018, zob. http://lifeworth.com/DeepAdaptation-pl.pdf.2Tiara Ribeaux, Bioplastic cookbook for ritual healing from petrochemical landscapes, 2019, zob. http://bioplastic-cookbook.schloss-post.com/.
3Jadwiga Subczyńska, Dryfujące Cząstki, 2020, Galeria SKALA, Poznań, zob. http://galeriaskala.com/dryfujace-czastki/.
4Zdjęcie: Jadwiga Subczyńska, Dryfujące Cząstki, 2020, Galeria SKALA, Poznań. Dzięki uprzejmości artystki i galerii SKALA.
11Zdjęcie: Jadwiga Subczyńska, Marsquakes, 2020, kadr z filmu. Dzięki uprzejmości artystki.
14Zob. https://digitalcultures.pl/pl/program/kino-kryzysow-roslinna-nadzieja.
15Zdjęcie: Jadwiga Subczyńska, Marsquakes, 2020, kadr z filmu. Dzięki uprzejmości artystki.
20Zob. http://mariabojara.blogspot.com/.
21 Zob. http://magazynrtv.com/wydanie-9/kanal-sztuki/piksele-z-serca-kochanki-natury/.
22Zob. https://www.instagram.com/subczynska_jadwiga/.
