Dijana Tomik Radevska
Dijana Tomik Radevska (Skopje, 1961) is а multimedia artist and designer. She works with art-printing, drawing, painting, objects, installation art, art video and design. She has graduated at the Faculty of Fine Arts at the Ss. Cyril and Methodius University in Skopje (UKIM), art-printing and graphic design department. She uses classical printing techniques and experiment to give a different perspective on art-printmaking, graphic and printed objects. She is the founder of the art group Circle, of which she is also a member together with three other colleagues, with whom she is organizing exhibitions after the studies. After graduating she worked as a designer in production companies. Between 1993 and 2019, she was working on unique designs for hand-woven carpets and rugs and their manufacture with craftswomen for Komrad-Design, komradrug.com.mk/ambient/ , in a small masterpiece studio, together with her husband, and exhibited the products in their small gallery. She works as a freelance artist and designer. She was artist-in-residence at the Open Graphic Studio in Dresden, Germany, in 1997. She has been a member of the DLUM Association of Artists of Macedonia since 1985. She organizes and takes part in different eco projects with small creative companies, driven by the idea to revive the crafts and support artisans. She has realized more than 30 solo exhibitions and took part in numerous group exhibitions in the country and abroad. Her works push forward discussion on moral and ethical issues, mental health and human rights. She sees herself as an “archeologist of memories”. By telling self-referential “stories” she encourages reflection on the history of identity. Between 2018 and 2024, she curated numerous group and solo exhibitions for the Acanthus Gallery in Skopje. akantus.mk
Art has been present in my life since my earliest childhood. I am the second daughter in a family of architects, so my first books were, naturally, art books. I drew – on paper, in the sand, on the wall, on unsuccessful photographs, on textiles… I began my studies at the Faculty of Art History, and then, when the Faculty of Fine Arts was established the following year, in 1980, I was in the first generation of students. In 1984, I graduated from the Department of Graphic Arts and Graphic Design. Certain scenes from my personal history became memories, which, through art, I constructed as a “déjà vu” phenomenon. This is the special joy and passion I find in art: reconstructing memories (both personal and collective), recreating the atmosphere, searching for smiles or tears. In this way, I fill the gaps in memory, constructing new situations. I do not distinguish between profession and life, and with an open heart, I offer you my feelings and invite you to take a hidden glimpse (surely, you’ve sometimes wished to peek into someone’s secret image). Recognize your memory in my works!
I feel like an archaeologist of memories. The research process is very important to me. I collect fragments of small intimate stories, from my feelings and self-analysis, from family traditions, with the idea of hinting at the collective memories of cultures, all the way to social themes important for a healthy society. My art is my voice, and by itself, my identity. Through it, I most often want to raise questions, to prompt reflection and critique, addressing individuals and institutions, searching for lost moral values.
In graphic arts, I love a classical treatment, but I also enjoy experimenting by combining different techniques and approaches, creating mono-prints and objects from multi-layered prints. I use both clean and recycled materials, and I return to old materials and recipes in graphic arts, painting, papier-mâché, and the play with paper and different media. I explored and found the genetic code of identity in family stories and histories123 In an unusual setup, I wanted to challenge the viewers to participate interactively, to seek another solution, and to remind them of some of their own stories. I seek my sense of belonging in intimacy, wanting to challenge others to become aware of the sociology of belonging and cultural living. I want cities that will offer optimism because I think we’ve been living too long in tension, politics, and news that throw us into collective depression. Experimenting with graphic sheets and other substrates (transparent films) on graphic prints, I began creating objects with multiple layers in the style of a palimpsest.4 The technique and approach were adapted to the primary idea of the work. I sketch my ideas, set them in a model, and the seriousness of the theme and the idea has, for me, greater impact if presented in a humorous way. I revisit quotes from the history of art, philosophy, or psychology. As a problematization of the rational and the irrational (Eugène Ionesco), in a group alternative exhibition, I set up an installation with the irrational planting of grass in the dark, abandoned space of the Chifte Hamam (Turkish bath, later renovated into an art gallery), where the quote was reflected on a stone slab found in situ.5 Creating site-specific works, the idea is imposed together with the space. For the same traditional object (Turkish bath), I envisioned a gathering of writers, artists, thinkers, and bathers, where they could meet and discuss the beauty of the body and the bliss of enjoyment.
I first professionally used video in 2000, as a need to move and bring to life the characters from memories,6 and later, in 2002, I developed the project into a video installation. I made a mask of my face onto which a projection of my expression was shown. The two projections communicate.7
For me, the process of creation is a continuation of ideas. I revisit and analyze personal feelings and experiences from childhood, growing up as a woman, and evolving into a fighter for human rights. I create objects in juxtaposition, as a collector of memories.89 I adore the play of moving images and sounds within an art story. I returned to childhood and, through multimedia, replayed childhood games in interaction with the audience in the project “Re-Play”. 101112
Although I come from a family where women are respected and have no experience with female repression, my mother and father, both intellectuals, and my grandmother, who contributed to a healthy family, raised me to be aware of my views and freedom. Gender equality in Yugoslavia, the country where I was born and lived, was a resolved issue, but as an absurdity of the modern age in the 21st century, today, the need for awareness of respecting women’s rights and human rights is actualized, which encourages me to engage and fight for others who need support.13141516
In the video17 “Drama of Gesture” and the project “Eyes Wide Shut” and “Archaeology of Memory”18, I suggested scenes from the history of art, now composed into stories for a new dialogue and paraphrasing of activism. The body language is associative, just like the human path through the tunnel of life.
I present my fight for ethical norms primarily through my works because I am not a politician. I create to communicate my critical stance towards institutions, to mark the present time and distorted morals through a subtle approach in execution.19 In times of distorted values, art will be the driver of significant cultural shifts, and should correct politics. I wonder about the futility of creation, the meaning of words and symbols, and what comes next. The multilayered reading of certain projects speaks about the beautiful body that ages and decays but also about everything that lives with us or within us.20 I am concerned about the disregard for the close connection between nature and man and the cyclical movement of the physical and spiritual. I want to talk about the relationship between the sexes or their shared psychological structure as one. Within societal frameworks, I want to comment, raise questions, and provoke reflection on precarious work and mental health, the relationship between humans and nature, humans and society, human rights, and moral values.212223 History is the constant teacher, and with the years of life and experience, I increasingly wonder how well we know it and what judgments we have made about the life of others. I return again to the cultural history of my family and want to speak and correct injustices that have been done. I set up a project in situ, in my great-grandfather’s house, which he built in 1905 and was inherited by my grandfather, who, after the war in 1945, had to move out with his family. (Today, the house is an administrative building of the Museum, with the consent of the family after the process of denationalization). In some way, I felt the need to calm the spirit of my grandfather. The project consists of written history, old photographs as documents, digitally printed, and video projected on the facade.2425
In the past, many women artists were neglected in museum collections, where male artists took precedence, as they had more opportunities to study art abroad, before the establishment of the Faculty of Fine Arts in Skopje in 1980. But even then, there were great women artists from Macedonia, and their work is only now undergoing revision and revitalization.
Today, women artists are equally present in museum collections, in exhibitions, and are often representatives of the country on a broader scale, such as at the Venice Biennale. I would say that in the artistic life of our country, they show more courage to speak and criticize than male artists.
The text is a result of the invitation by Ivana Vaseva (2025) and the final version of the statement was edited in collaboration with her.
1Image: My grandparents, Skopje, 1912 (1913), “True Story Through the Private Archives”, Old Photography Symposium, 2013
2Image: Danica, part of “Interactive Album”, silkscreen аnd flat print, 1997, Museum of the City of Skopje, Open Art Print Studio, curator Suzana Milevska
3Image: “Interactive Album”, solo exhibition, multilayered art prints placed on 6 tables, interactive project, 1997, Museum of the City of Skopje, Open Art Print Studio, curator Suzana Milevska
4Image: Greetings From My City, frontal view, multilayered art prints on plastic foils, group exhibition “Graphic experiment”, 1996, Museum of The City of Skopje, Open Art Print Studio, curator Suzana Milevska
5Image: Sheltering Sky or Is This My Home, instalattion art, planted grass, perforated cardboard, light, alternative group exhibition in abandoned space, Cifte Hamam 2, Skopje, 1996, curatorial text Konca Pirkoska and Suzana Milevska
6Image: 4 Autopsyhoanalisis, video, VCR, 5’30”, Fremantle Art Center, Fremantle, Australia, 2000, group exhibition together with Petar Hadzi-Boskov, Zdenko Buzek, Nina Geshtakovska, curatorial text Konca Pirkoska
(link to the video)
7Image: Circular Remembrances, detail, video installation, 2002, Museum of The City of Skopje, Open Art Print Studio, curator Suzana Milevska
8Image: Insufficient memory, part of a frieze of boxes, assemblages, Memorarium 1, solo exhibition, Gallery MC New York, 2006, text Zlatko Teodosievski
9Image: “Re-Play”, Shadows, box, assemblage, part of a frieze of boxes, 2005, National Gallery of Macedonia, solo exhibition, 2005, text Zlatko Teodosievski
10Image: “Re-Play”, My Hoме, Interior art installation, art video Insomnia, slide projection, National Gallery of Macedonia, solo exhibition, 2005, text Zlatko Teodosievski
11Image: “Re-Play”, Box puzzle, Interior installation art, printed boxes, interactive art game, National Gallery of Macedonia, solo exhibition, 2005, text Zlatko Teodosievski
12Image: “Memorarium 2”, solo exhibition, installation art, Prima Center Berlin, 2006
13Image: Respect, assemblage boxes, “WOMEN’S RIGHTS”, “The Untold Stories of Superheroines”, group exhibition, 2015, Cultural and Information Center, Skopje, text Elizabeta Sheleva
14Image: Beautiful Body, cardboard box assemblage, “Femina”, group exhibition, 2015
15Image: Women’s Rights Nights, “Hear the Common Voice”, composition of three objects, print, assemblages, group exhibition, Youth Cultural Center, 2022, text Maja Chankulovska Mihajlovska
16Image: QUO VADIS, view of the Apocalyptic Room, Acanthus Gallery, solo exhibition, 2017, text Marina Leshkova
17Image: Drama of Gesture, DVD, 2’53”, video crops (link to the video)
18Image: “Don’t Close Your Eyes”, exhibition with Vana Urosevik and Elizabeta Avramovska, National Gallery of Macedonia, Mala Stanica object, 2012, and Archeology of remembrances, assemblages, plaster casts of parts of the, artist’s body, video, group exhibition with Vana Urosevik and Monika Moteska, Zvono Gallery, Belgrade, 2013, text Maja Chankulovska-Mihajlovska
19Image: “Seven Deadly Sins”, solo exhibition, Superbia, 70x130cm, woodcuts, Cultural and Information Center Skopje, 2010
20Image: “Unbearable Emptiness”, solo exhibition, Museum of the City of Skopje, 2021, text Maja Bojadzievska
21Image: “Chance Encounters”, solo exhibition, prints and objects, Cultural Centar Prilep, 2022, text Safet Ahmeti
22Image: Abandoning Sin-Share Vitality, assemblage, antiquity box, prints, drawings, wheat-grass, Winter Salon-DLUM, group exhibition, National Gallery of Macedonia, 2022, text Anca Boeriu
23Image: “Walking on Thin Lines”, group exhibition, exterior installation art Motivation Game, Assemblage, metal box, 2024, Residency of the EU Ambassador
24Image: A Different Look at a Photo Album, in-situ solo project, administrative building of Museum Nezlobinski, Struga, 2022, text Mimoza Nestorova Tomik, Konca Pirkoska
25Image: A Different Look at a Photo Album, in-situ solo project, video 12’13” on the facade of the building, Administrative building of Museum Nezlobinski, Struga, 2022, text Mimoza-Nestorova Tomik, Konca Pirkoska (link to the video)
Дијана Томиќ Радевска (Скопје, 1961), е мултимедијална уметница и дизајнерка. Работи со графика, цртеж, сликарство, објекти, арт инсталација, арт видео и дизајн. Се школувала во Скопје на Факултетот за ликовни уметности при Универзитетот ,,Св.Кирил и Методиј”, отсек графика и графички дизајн. Низ класични графички техники и експеримент дава друга перспектива на уметноста на графиката и објект-графика. Таа е основачка на групата Круг, во која членува со уште тројца други колеги, со кои заедно организираат изложби по студиите. По дипломирањето работи како дизајнерка во производство. Изработува дизајни за уникатни рачно ткаени теписи и килими за Комрад-Дизајн komradrug.com.mk/ambient/ од 1993 до 2019 година , во организирано производство заедно со сопругот и ги изложува во нивната мала галерија. Работи како самостојна уметница и дизајнерка. Во 1997 година остварува студиски престој во Дрезден при Отворено графичко студио. Членка е на ДЛУМ од 1985 година. Учествува и организира различни еко проекти самостојно и со мали креативни компании, со тенденција на зачувување на занаетите и вработување на занаетчиите. Активно реализира повеќе од 30 самостојни изложби и учествува на повеќе групни изложби во Македонија и во странство . Преку своите дела наметнува прашања за моралните и етички проблеми, за менталното здравје и човековите права. Вели дека се чувствува како „археолог на сеќавањата“. Раскажувајќи автореференцијални ,,приказни” поттикнува на размислување за историјата на идентитетот. Од 2018 до 2024 година курирала повеќе групни и самостојни изложби за галеријата Акантус akantus.mk во Скопје.
Уметноста ми е присутна во животот од моето најрано детство. Јас сум втората ќерка во семејство на архитекти, така што моите први книги беа, некако природно, книги од уметноста. Цртав – на хартија, во песок, на ѕид, на неуспешни фотографии, на текстил… Ги започнав студиите на Факултетот за историја на уметност, а потоа, кога следната година 1980, беше оформен Факултетот за ликовна уметност, јас бев во првата генерација студенти, и во 1984 година дипломирав на отсекот Графика и графички дизајн. Некои сцени од мојата лична историја стануваа сеќавања, кои низ уметноста ги конструирав како „déjà vu” феномен. Ова е посебната радост и моја пасија во уметноста, да реконструирам сеќавања (лични и колективни), да ја реконструирам атмосферата, барајќи насмевки или солзи. Така ги пополнувам празнините во меморијата, конструирајќи нови ситуации. Не поставувам разлика помеѓу професијата и животот, со отворено срце ви ги предавам чувствата и ве канам на скриен поглед (сигурно некогаш сте посакале да ѕирнете во нечија скриена слика). Препознајте го во моите творби вашиот спомен!
Се чувствувам како археолог на сеќавањата. Истражувачкиот процес ми е многу важен, собирам делчиња од мали интимни раскажувања и приказни, од моите чувства и самоанализи, од семејните традиции, со идеја да ги загатнам колективните мемории на културите, сѐ до социјални теми важни за едно здраво општество. Mојата уметност е мојот глас и сама по себе мој идентитет. Низ неа најчесто сакам да покренувам прашања, да поттикнам на размислување и критика, обраќајќи им се на поединците, на институциите, барајќи ги изгубените морални вредности.
Во графиката сакам класичен третман, но сакам и да експериментирам со комбинирање различни техники и пристапи, создавајќи моно-принтови и објекти од повеќеслојни графики. Употребувам чисти и рециклирани материјали, се навраќам на некои стари материјали и рецепти во графиката, сликарството, папермаше и на игра со хартија и различни медиуми. Генетскиот код на идентитетот го истражував и пронаоѓав во семејните приказни и истории123 Во нетипична поставеност сакав да ги предизвикам гледачите да учествуваат интерактивно, да побараат друго решение и да се потсетат на некои свои приказни. Моето чувство на припадност го барам во интимата, сакајќи да ги предизвикам другите на свесност за социологијата на припадноста и културното живеење. Сакам градови кои ќе понудат оптимизам, затоа што мислам дека предолго живееме во напнатост, политика и вести кои нè фрлаат во колективна депресија. Експериментирајќи со графички листови и други подлоги (транспарентни фолии) на графички отпечаток, почнав да создавам објекти од повеќе слоеви во стил на палимпсест.4. Техниката и пристапот на работа ги прилагодував на примарната идеја за делото. Идеите ги скицирам, ги поставувам во макета, а сериозноста на темата и идејата имаат, за мене, поголемо влијание ако се поставени на духовит начин. Се навраќам на цитати од историјата на уметноста, филозофијата или пак психологијата. Како проблематизирање на рационалното и ирационалното (Ежен Јонеско), на една групна алтернативна изложба поставив инсталација со ирационално садење трева во темниот и напуштен простор на Чифте амам (турски амам, подоцна реновиран во уметничка галерија), каде цитатот се рефлектираше на камена плоча најдена in situ.5. Создавајќи site-specific дела идејата ми се наметнува заедно со просторот. За истиот тој традиционален објект (турска бања), замислив средба на писатели, уметници, мислители, уживатели на амамот, кои ќе беше можно да се сретнат и да разговараат за убавините на телото, за блаженството на уживањето.
Видео медиумот за прв пат професионално го употребив во 2000 година, како потреба да ги придвижам и оживеам ликовите од спомените,6 а потоа во 2002 година проектот го развив до видео инсталација. Изработив маска од моето лице врз кое одеше проекција на изразот на мојот лик. Двете проекции се во комуникација.7
За мене процесот на создавање е процес на идеи во продолжеток. Се навраќам и ги анализирам личните чувства и доживувањата од детството, созревањето како жена и израснувањето во борец за човековите права. Создавам објекти во јукстапозиција, како собирач на спомени.89 Ја обожавам играта на подвижни слики и звуци низ уметничка приказна. Се вратив во детството и низ мултимедијалност ги преигрував детските игри во интерактивност со публиката во проектот „Re-Play“.101112
Иако потекнувам од семејство во кое жената се почитува, и немам искуство со женска репресија, моите мајка и татко интелектуалци и мојата баба, кои придонесувале за здраво семејство, ме воспитуваа да бидам свесна за своите ставови, за својата слобода. Рамноправноста на жената како професионалец и работник во Југославија, земјата во која се родив и живеев, беше апсолвиран проблем, но како апсурд на современоста на 21 век, денес се актуелизира потребата за свесност за почитување на женските права и човековите права, што мене ме поттикнува да се вклучам како борец за другите кои имаат потреба од поддршка.13141516
Во видеото17 ,,Драма на гестот” и проектот ,,Очи широко затворени” и ,,Археологија на сеќавањето”18, сугерирав сцени од историјата на уметноста, сега компонирани во стории за нов дијалог и парафразирање на активизмот. Говорот на телото е асоцијативен, како и човековиот пат низ тунелот на животот.
Мојата борба за етичките норми ја презентирам, пред сѐ, преку делата, зашто јас не сум политичар. Создавам за да го соопштам мојот критички став кон институциите, да го забележам времето на денешницата и искривениот морал преку суптилниот пристап во реализацијата.19 Во време на искривоколчени вредности, уметноста ќе биде двигател на значајни културолошки поместувања, и би требало да биде коректор на политиките. Се прашувам за ништожноста на творењето, смислата на зборот и симболот, и како понатаму. Повеќеслојноста на читањето одредени проекти зборува за убавото тело кое старее и се распаѓа, но зборува и за сето она што живее заедно со нас или во нас.20 Ме загрижува непочитувањето на тесниот спој на природата и човекот и цикличното движење на телесното и духовното. Сакам да зборувам за односот на половите или нивната иста психичка конструкција како едно. Во општествени рамки, сакам да коментирам, да поставувам прашања и да предизвикам размислување за прекаријатот и менталното здравје, односот човек – природа, човек—општество, човек – човекови права и за моралните вредности.212223 Историјата е постојаниот учител, а со годините на живот и искуство, сѐ почесто се прашувам колку добро ја познаваме, какви судови за животот на другиот или другите сме осознале. Повторно се навраќам на културната историја на моето семејство и сакам да зборувам и исправам неправди што биле направени. Поставив проект in situ, во куќа на мој прадедо, која ја изградил во 1905 година, а ја наследил мој дедо, кој по војната, во 1945 година, морал да се исели со семејството. (Денес куќата е административна зграда на Музеј, со согласност од семејството по процесот на денационализација). На некој начин чувствував потреба да го смирам духот на мојот дедо. Проектот се состои од пишана историја, стари фотографии како документ, дигитално отпечатени, и видео проектирано на фасадата.2425
Во минатото многу жени уметници биле запоставени во колекциите на музеите, каде приматот го имале мажите уметници, кои имале поголеми шанси да студираат уметност надвор од Македонија, пред основањето на Факултетот за ликовни уметности во Скопје во 1980 година. Но и тогаш постоеле добри жени уметници од Македонија, а нивното творештвото дури сега доживува ревизија и ревитализација.
Денес жените уметници се рамноправно присутни во колекциите на музеите, на изложбите, а често се дури и претставнички на земјата на поширок план, како на пример, на Венециското биенале. И би рекла дека во уметничкиот живот на нашата земја тие покажуваат поголема храброст да зборуваат и да критикуваат, отколку мажите уметници.
Текстот е резултат на поканата од Ивана Васева (2025) и конечната верзија на изјавата е уредена во соработка со неа.
1Слика: Мојата баба и дедо, Скопје, 1912 (1913), „Низ приватните архиви до вистинска приказна”, Симпозиум за стара фотографија, 2013 година
2Слика: Даница, дел од „Интерактивен албум”, сито печат и висок печат, 1997 година, Музеј на град Скопје, Отворено уметничко графичко студио, куратор Сузана Милевска
3Слика: „Интерактивен албум“, самостојна изложба, повеќеслојни графики поставени на 6 маси, интерактивен проект, 1997 година, Музеј на град Скопје, Отворено уметничко графичко студио, куратор Сузана Милевска
4Слика: Поздрави од мојот град, фронтално, повеќеслојна графика на пвц фолии, групна изложба „Графички експеримент”, 1996 година, Музеј на град Скопје, Отворено уметничко графичко студио, куратор Сузана Милевска
5Слика: Sheltering Sky or Is This My Home, инсталација, посадена трева, перфориран картон, светло, алтернативна групна изложба во напуштен простор, Чифте амам 2, Скопје, 1996 година, кураторски текст Конча Пиркоска и Сузана Милевска
6Слика: 4 Автопсихоанализи, видео, VCR, 5’30”, Фриментал Арт Центар, Фриментал, Австралија, 2000 година, групна изложба со Петар Хаџи-Бошков, Зденко Бужек, Нина Гештаковска, кураторски текст Конча Пиркоска (линк до видеото)
7Слика: Кружни сеќавања, детал, видео инсталација, 2002 година, Музеј на град Скопје, Отворено уметничко графичко студио, куратор Сузана Милевска
8Слика: Insufficient memory, дел од фриз, кутии, асамблажи, „Меморариум 1“, самостојна изложба, Галерија MC Њујорк, 2006 година, текст Златко Теодосиевски
9Слика: „Re-Play“, Сенки, кутија, асамблажи, дел од фриз, Национална галерија на Македонија, самостојна изложба, 2005 година, текст Златко Теодосиевски
10Слика: „Re-Play“, Мојот дом, внатрешна уметничка инсталација, арт видео Insomnia, слајд проекција, Национална галерија на Македонија, самостојна изложба, 2005 година, текст Златко Теодосиевски
11Слика: „Re-Play“, Сложувалка од кутии, внатрешна уметничка инсталација, отпечатени кутии, интерактивна уметничка игра, Национална галерија на Македонија, самостојна изложба, 2005 година, текст Златко Теодосиевски
12Слика: „Меморариум 2”, самостојна изложба, уметничка инсталација, Прима Центар Берлин, 2006 година
13Слика: Респект, кутии, асамблажи, „ЖЕНСКИ ПРАВА”, „Нераскажаните приказни на суперхероините”, групна изложба, 2015 година, Културно-информативен центар, Скопје, текст Елизабета Шелева
14Слика: Прекрасно тело, картонска кутија, асамблаж, „Фемина”, групна изложба, 2015 година
15Слика: Женски права, „Слушни го заедничкиот глас”, композиција од три објекти, графика, асамблаж, групна изложба, МКЦ, 2022 година, текст Маја Чанкуловска-Михајловска
16Слика: QUO VADIS, поглед кон Апокалиптична соба, Галерија Акатус, самостојна изложба, 2017 година, текст, Марина Лешкова
17Слика: Драма на гестот, DVD, 2’53’’, видео клипови, (линк до видеото)
18Слика: „Не ги затворај очите”, изложба заедно со Вана Урошевиќ и Елизабета Аврамовска, Национална галерија на Македонија, објект Мала станица, 2012 година, и Археологија на Сеќавањето, асамблажи, гипсани отпечатоци на делови од телото на уметничката, видео, групна изложба со Вана Урошевиќ и Моника Мотеска, Галерија Звоно, Белград, 2013 година, текст Маја Чанкулоска-Михајловска
19Слика: „Седумте смртни гревови”, самостојна изложба, Superbia, 70х120см, дрворез, Културно-информативен центар Скопје, 2010 година
20Слика: „Неподнослива празнина”, самостојна изложба, Музеј на град Скопје, 2021 година, текст Маја Бојаџиевска
21Слика: „Случајни средби”, самостојна изложба, графики и објекти, Центар за култура, Прилеп, 2022 година, текст, Сафет Ахмети
22Слика: Напуштајќи ги гревовите, сподели живот, асамблаж, антикварна кутија-куфер, графики, цртежи, изртена пченица, Зимски салон на ДЛУМ, групна изложба, Национална галерија на Македонија, 2022 година, текст, Анка Боериу
23Слика: „Одејќи по тенки линии”, групна изложба, надворешна уметничка инсталација Мотивациска игра, асамблаж, метална кутија, 2024 година, Резиденција на ЕУ Амбасадорот
24Слика: Еден поинаков поглед кон албумот, in-situ самостоен проект, административен објект на Музеј Незлобински, Струга, 2022 година, текст Мимоза Несторова -Томиќ, Конча Пиркоска
25Слика: Еден поинаков поглед кон албумот, in-situ самостоен проект, видео 12’13” на фасадата на куќата, Административен објект на Музеј Незлобински, Струга, 2022 година, текст Мимоза Несторова-Томиќ, Конча Пиркоска (линк до видеото)
